Οι ευρωαπάτες κατά το ελληνικό ποινικό δίκαιο

Η εισαγωγή του έργου αναφέρει το ερέθισμά του (υπόθεση γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού), τις παραδοχές της μελέτης και τους παράγοντες που επηρεάζουν την επίλυση του προβλήματος της ευρωαπάτης. Στις νεώτερες εξελίξεις-προοπτικές καταγράφονται η πρόταση του Corpus juris και η υπογραφή της Σύμβασης P.I.F και των συνημμένων Πρωτοκόλλων. Η τυπολογία των απατών σε βάρος της Κοινότητας διαλαμβάνει το «ποινικό φαινόμενο» της ευρωαπάτης, το ρόλο του Κοινοτικού Τελωνειακού Δικαίου, το δίκαιο προσαρμογής, τους εφαρμοζόμενους στην Ελλάδα κανόνες ποινικού δικαίου για την εν θέματι περίπτωση και την επίδραση του διεθνούς ποινικού δικαίου stricto sensu. Η οντολογία της απάτης κατά της Κοινότητας αναλύει το προσβαλλόμενο έννομο αγαθό και τα στοιχεία του εγκλήματος ανάλογα με τη μορφή της ευρωαπάτης. Μορφολογικές παραλλαγές στην κατά της Κοινότητας απάτη νοούνται η απόπειρα και η συμμετοχή ευρωαπάτης. Η αξιολόγηση της απάτης σε βάρος των Ε.Κ. αφορά την κρίση περί το άδικο και τον καταλογισμό. Στην προβληματική για το αξιόποινο της απάτης έναντι της Κοινότητας κυρίως αναπτύσσονται θέματα που άπτονται της παραγραφής. Οι ποινές στις περιπτώσεις των κοινοτικών απατών προβλέπονται στο Ν. 2803/2000 (κυρωτικός της Σύμβασης P.I.F.). Στα δικονομικά θέματα εξετάζονται οι προβληματισμοί για τις δυνατότητες προδικαστικής παραπομπής, τη δυνατότητα παράστασης πολιτικής αγωγής, το ρόλο της δικαστικής συνδρομής και την εξασφάλιση των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου. Τέλος παρατίθενται προτάσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου για το οποίο οι Κυβερνήσεις πρέπει οπωσδήποτε να δείξουν τη δέουσα πολιτική βούληση αφού αφορά την ίδια την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.