Ο ροζ πελεκάνος κι άλλες ιστορίες

Πελεκάνοι ερωτεύονται παράφορα. Ερωδιοί κρύβονται σε βιβλία. Αρπακτικά πουλιά κάνουν απεργία πείνας. Φοινικόπτερα παρηγορούν τη μοναξιά τους με το είδωλό τους στον καθρέφτη. Φίδια και λύκοι μας περιπαίζουν με απίθανα τεχνάσματα μέχρι την απελευθέρωσή τους. Σ' αυτόν τον κόσμο του συγγραφέα ανθίζουν όλα τα
συναισθήματα οι σκανταλιές οι εκπλήξεις και τα τεχνάσματα των άγριων ζώων που όσο και αν ζουν κοντά στον άνθρωπο, ευτυχώς δεν εξημερώνονται απόλυτα. Όταν πετούν μακριά ή φεύγουν για το δικό τους χώρο, ξεχνούν την ανθρώπινη γνωριμία και βυθίζονται στην ελευθερία της σοφίας τους. Από τις δέκα ιστορίες που
περιλαμβάνονται στο βιβλίο μπορούμε να χαμογελάσουμε, να μελαγχολήσουμε ή απλά να παραδεχτούμε πόσο άχρηστοι και ανόητοι εξακολουθούμε να είμαστε. Πελεκάνοι ερωτεύονται παράφορα. Ερωδιοί κρύβονται σε βιβλία. Αρπακτικά πουλιά κάνουν απεργία πείνας. Φοινικόπτερα παρηγορούν τη μοναξιά τους με το είδωλο τους στον καθρέφτη. Φίδια και λύκοι μας περιπαίζουν με απίθανα τεχνάσματα μέχρι την απελευθέρωσή τους. Σ' αυτόν τον κόσμο του συγγραφέα ανθίζουν όλα τα συναισθήματα οι σκανταλιές οι εκπλήξεις και τα τεχνάσματα των άγριων ζώων που όσο και αν ζουν κοντά στον άνθρωπο, ευτυχώς δεν εξημερώνονται απόλυτα. Οταν πετούν μακριά ή φεύγουν για το δικό τους χώρο, ξεχνούν την ανθρώπινη γνωριμία και βυθίζονται στην ελευθερία της σοφίας τους. Από τις δέκα ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο μπορούμε να χαμογελάσουμε, να μελαγχολήσουμε ή απλά να παραδεχτούμε πόσο
άχρηστοι και ανόητοι εξακολουθούμε να είμαστε.





Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Απέναντί μας είναι ένας γκρίζος χαμαιλέοντας, χαμένος στους αθηναϊκούς λαβύρινθους, ένας μικροτσικνιάς -πιο γνωστός ως ερωδιός στους αμύητους- που κρύβεται παριστάνοντας το μπιμπελό σε μια βιβλιοθήκη στο Κολωνάκι, ο Ροζ ο πελεκάνος που πίστευε ακράδαντα ότι είναι άνθρωπος, έμοιαζε «με μια τεράστια φουσκωμένη μαλακιά και χνουδωτή καραμέλα» και έτρεφε παράφορους έρωτες για... μια κατσίκα, έναν γάιδαρο, έναν πανκ με κόκκινα μαλλιά και έναν κόκορα!



Στην παρέα βρίσκεται ακόμα ο ασπροπάρης ή τυροκόμος ή κουκάλογο, ένας μικρόσωμος γύπας που «τρέφεται με το περίσσευμα της ζωής», μια πληγωμένη πολική αλεπού που βρέθηκε στην Εύβοια και το παιχνίδι της είναι να κλέβει τσιγάρα, ένα φοινικόπτερο που υποφέρει μες τη μοναξιά του, ένας λαφιάτης, δηλαδή ένα δίμετρο φίδι που του γκρέμισαν το σπίτι στα Κάτω Πατήσια, ένας πέρνητας που κατέβηκε σε απεργία πείνας και ο Έντυ, ο λύκος, από τον Όλυμπο.



Τι κι αν ακούγεται σαν φάρσα, σαν μια παράδοξη συνθήκη; Ολοι οι πρωταγωνιστές του Φίλιππου Δραγούμη είναι πέρα για πέρα αληθινοί. Κι αυτοί και οι ιστορίες τους που τέμνονται, έστω και στιγμιαία με το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Αγριων Ζώων. «Κάθε ομοιότης με φανταστικά πρόσωπα είναι εντελώς τυχαία», σημειώνει, σπεύδοντας να διαψεύσει ότι πρόκειται για παραμύθι: «Μα, είναι δυνατόν, αγαπητοί μου φίλοι, η πραγματικότητα να είναι παραμύθι;»



Παραμύθι όχι, μαγεία όμως ναι. Ο μαγικός κόσμος των άγριων ζώων ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Ο Φίλιππος Δραγούμης, που έχει πια κλείσει μια 20ετία σχέσης πάθους μαζί τους, μάς ανοίγει το παράθυρο στη ζωντάνια των χρωμάτων τους, στον πλούτο των συναισθημάτων τους, στις σκανταλιές και τα τεχνάσματά τους. Με την πιο απλή και ανεπιτήδευτη γλώσσα, εισδύει στα άδυτα της ζωικής σοφίας και μας προσκαλεί να γνωρίσουμε από κοντά αυτούς τους παράξενους και γοητευτικούς «άλλους», να τους αφήσουμε να μας μεταγγίσουν κάτι από τη γνώση τους για την επιβίωση και την ελευθερία και να δούμε μέσα από τα δικά τους μάτια «εμάς», τον βαθύτερο εαυτό μας.