Δάφνη και Φαννή

1945... 2000...


Μια μεγαλοαστική οικογένεια, τρεις γενιές. Αλήθειες... προδοσίες... ψέματα... ζήλιες... Και φτάνεις ως πού; Στο φόνο της ψυχής; Του μυαλού; Της αγάπης;

Η Δάφνη και η Φαννή, αδελφές, η μια άκρη του νήματος που το κρατάει ποιος και γιατί; Γιαγιά, παππούς, θείοι, μαμά, μπαμπάς. Και η συνέχεια... ένα κουβάρι μαύρα σύννεφα και λάθη... αμαρτίες γονέων - ναι, αλλά κι αυτές; Τι έκαναν αυτές; Η Δάφνη κι η Φαννή;
"Έπρεπε να γίνετε πουτάνες", έλεγε ο θείος.

Ο θείος... δοσμένος στην Αριστερά, έτοιμος να κρεμαστεί για τα πιστεύω του. Ο πατέρας... δοσμένος στη Δεξιά, έσωσε τον θείο καθότι είχε το χάρισμα.

Τον έσωσε; Σωθήκανε; Από τι;

Και το κορίτσι της Φανής... μπράβο, μεγάλωσε...



Μια σχεδόν πολύ αληθινή ιστορία... πάνω σε σχεδόν πραγματικά γεγονότα...

Μια σχεδόν ζωή για το τίποτα ή όχι.

Αλήθεια, πώς συλλαβίζουν την ευτυχία;


Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβάσετε για την αλήθεια του.


Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με δυνατούς διαλόγους που δεν ωραιοποιούν καταστάσεις και σχέσεις, γλώσσα ζωντανή, πολλές φορές σκληρή, ωμή, γρήγορη πλοκή, τρομερό ενδιαφέρον, σκηνές βίαιες που διαδέχονται γρήγορα η μία την άλλη.

Μέσα από την εξέλιξή του αποτυπώνονται έντονες συγκρούσεις χαρακτήρων, καταγράφονται σχέσεις φιλίας, αλληλεξάρτησης, αδυναμίας, εκμετάλλευσης... μέσα στην οικογένεια, στο ζευγάρι, μεταξύ αδελφών.

Μια ιστορία που δεν ωραιοποιεί τίποτα και για κανέναν.
Αξίζει να διαβαστεί γιατί δεν κρύβει τίποτα...

Λούλα Αναγνωστάκη