Πορνογραφία και ανδροκρατική κοινωνία

"Βίβλος που αποθησαυρίζει για αιώνες τον κώδικά της, μυστικό corpus που έγινε δημόσιο, ιδιωτικό corpus που έγινε πολιτικό, η πορνογραφία αποτελεί το ιερό φρούριο του αρσενικού, ένα μοναστικό καταφύγιο του ανδρισμού που οδεύει προς την αυτοκαταστροφή του. Καθώς κανείς ξεφυλλίζει τις εικόνες εκείνων που βασανίστηκαν και ακρωτηριάστηκαν, καθώς διαβάζει τις ιστορίες των ομαδικών βιασμών και της δουλείας, εκείνο που προβάλλει πιο καθαρά είναι το πορτραίτο του άντρα που έχει ανάγκη να πιστεύει στην απόλυτη, αναλλοίωτη, απεριόριστη εξουσία του πάνω στους άλλους. Η πορνογραφία αποκαλύπτει ότι η υποδούλωση, η σκλαβιά, ο φόνος και ο ακρωτηριασμός υπήρξαν ενέργειες γεμάτες ευχαρίστηση για κείνους που τις επιτελούσαν ή για κείνους που διαμέσου άλλων, απολάμβαναν την εξουσία που εκφράζεται μέσα σ' αυτές. Η πορνογραφία αποκαλύπτει ότι η αντρική ηδονή είναι αξεδιάλυτα συνυφασμένη με τη δημιουργία θυμάτων, με τον πόνο, την εκμετάλλευση· ότι η σεξουαλική απόλαυση και το σεξουαλικό πάθος στη φαντασία του απομονωμένου άνδρα, είναι αξεχώριστα από τη σκληρότητα της αντρικής Ιστορίας. Ο ιδιωτικός κόσμος της σεξουαλικής κυριαρχίας που οι άντρες απαιτούν για τον εαυτό τους, θεωρώντας τον σαν δικαίωμά τους και έκφραση της ελευθερίας τους, αποτελεί αντανάκλαση του δημόσιου κόσμου του σαδισμού και της σκληρότητας για τον οποίο θρηνούν επίμονα και υποκριτικά οι ίδιοι. Το νόημα της αντρικής Ιστορίας βρίσκεται μέσα στην αντρική εμπειρία της "ηδονής"".