Αυτή η ζωή δεν είναι για όλους

Την Αλεξάνδρα, την Ελένη, την Ελευθερία, τη Βασιλική, τον Βασίλη και την Αγγελική. Έτσι ο παππούς μου έγινε ο προστάτης εννέα ατόμων τα οποία έγιναν δέκα όταν ο πατέρας μου Δημήτρης παντρεύτηκε τη μάνα μου Όλγα Κόνιαρη.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν πριν γεννηθώ ο ίδιος. Ο Βασίλης και η Αλεξάνδρα έφυγαν από τη ζωή από ένα απλό κρυολόγημα γιατί τότε ούτε γιατροί ούτε φάρμακα υπήρχαν σ' αυτά τα μέρη.
Εγώ γεννήθηκα το 1938. Την ίδια χρονιά χάσαμε και τον παππού ο οποίος στο μεταξύ είχε εγκαταλείψει το δασκαλίκι στο σχολαρχείο και με τα αδέρφια του ασχολούνταν με την οικοδομή, γιατί ο μισθός του δασκάλου του σχολαρχείου ήταν μηδαμινός και δεν κάλυπτε τις στοιχειώδεις ανάγκες της οικογένειας.
Σε ένα ταξίδι από το χωριό προς την Κρυόβρυση (Γκουβουρτσάς) γλίστρησε και έπεσε σε ένα αυλάκι με σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι. Φορτώθηκε σε ένα κάρο και με τα τραντάγματα έφτασε στα Γιάννενα όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Ύστερα από αυτό το γεγονός προστάτης της οικογένειας έμεινε ο μακαρίτης ο πατέρας μου. Στο μεταξύ είχε παντρευτεί η Ελένη και έτσι η οικογένεια αριθμούσε τώρα οχτώ άτομα. Μόνο για λίγο γιατί γεννήθηκαν και τα δύο αδέρφια μου, ο Λευτέρης με τον Γιωργάκη και η οικογένεια έγινε πάλι δεκαμελής.
Πως όμως τα καταφέραμε και επιβιώσαμε;