Sum Σαράντα ιστορίες από την άλλη ζωή

Τι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Και τι μας λέει αυτό για την ανθρώπινη υπόστασή μας;
Στην άλλη ζωή ίσως ανακαλύψετε ότι ο θεός έχει μέγεθος μικροβίου και αγνοεί την ύπαρξή σας. Ή ίσως ανακαλύψετε ότι η άλλη ζωή περιλαμβάνει μόνο εκείνους τους ανθρώπους που θυμάστε. Σε κάποιες επόμενες ζωές διαμοιράζεστε σε όλες τις διαφορετικές ηλικίες σας, σε κάποιες άλλες αναδημιουργείστε με βάση τα στοιχεία της πιστωτικής σας κάρτας και σε άλλες αναγκάζεστε να ζήσετε με εκνευριστικές εκδοχές του εαυτού σας που αντιπροσωπεύουν αυτό που θα μπορούσατε να έχετε γίνει.
Σε αυτές τις εμπνευσμένες ιστορίες -συγχρόνως διασκεδαστικές, μελαγχολικές και ανησυχητικές ο Eagleman αναποδογυρίζει τη σκακιέρα με τις παραδοσιακές απόψεις και μας προσφέρει έναν καλειδοσκοπικό φακό μέσα από τον οποίο μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας εδώ και τώρα. Οι ιστορίες του πηγάζουν από την επιστήμη και τη μυθοπλασία και προκαλούν δέος για τη μυστηριώδη ύπαρξή μας: ένα κράμα ελπίδας, αγάπης και θανάτου που τέμνει τη φύση με καινοτόμες οπτικές.

Διαβάστε μια ιστορία:

Η καταγωγή των ειδών

Στην άλλη ζωή, σου προσφέρεται απλόχερα μια μεγάλη ευκαιρία: μπορείς να επιλέξεις οτιδήποτε θα ήθελες να είσαι στην επόμενη ζωή σου. Θα ήθελες να ανήκεις στο αντίθετο φύλο; Να γεννηθείς σε βασιλική γενιά; Να ήσουν φιλόσοφος απείρου βάθους; Στρατιώτης που τον περιμένουν μάχες νικηφόρες;
Μπορεί όμως να ξαναγύρισες εδώ έπειτα από μια σκληρή ζωή. Μπορεί να βασανίστηκες από το τεράστιο μέγεθος των αποφάσεων και των ευθυνών που σε περιέβαλλαν και τώρα δεν επιζητείς παρά μόνο ένα πράγμα: απλότητα. Αυτό είναι εύλογο. Οπότε στον επόμενο γύρο επιλέγεις να είσαι άλογο.
Λαχταράς τη μακαριότητα αυτής της απλής ζωής: να βόσκεις ολόκληρα απογεύματα σε χλοερά λιβάδια, να χαίρεσαι τις ωραίες καμπύλες του κορμιού σου και το περίγραμμα των μυώνων σου, τη γαλήνη της αργής κίνησης της ουράς σου ή τον αχνό που εκτοξεύεται από τα ρουθούνια σου καθώς καλπάζεις σε χιονοσκέπαστες πεδιάδες.
Ανακοινώνεις την απόφασή σου. Ξόρκια προφέρονται ψιθυριστά, ένα μαγικό ραβδί ανεμίζει στον αέρα και το σώμα σου αρχίζει να μεταμορφώνεται. Οι μύες σου στρογγυλεύουν, ένα στρώμα από σκληρές τρίχες φυτρώνει και σε καλύπτει σαν απαλή κουβέρτα το χειμώνα. Ο λαιμός σου χοντραίνει και μακραίνει σαν αυτό να ήταν κάτι απολύτως φυσιολογικό.
Οι καρωτίδες σου αυξάνουν σε διάμετρο, τα δάχτυλά σου σχηματίζουν οπλές, τα γόνατά σου σκληραίνουν, οι γοφοί σου δυναμώνουν και στο μεταξύ, καθώς το κρανίο σου επιμηκύνεται για να πάρει το νέο του σχήμα, ο εγκέφαλός σου μεταβάλλεται κι αυτός με ταχύτητα: ο φλοιός συμπτύσσεται ενώ η παρεγκεφαλίδα αναπτύσσεται, το ανθρωπάριο διαλύει τον άνθρωπο σε άλογο, νευρώνες ανακατευθύνονται, συνάψεις αποσυνδέονται και επανασυνδέονται σύμφωνα με τα ιππικά πρότυπα και το όνειρό σου να καταλάβεις πώς είναι να είσαι άλογο καλπάζει προς το μέρος σου από μακριά. Το
ενδιαφέρον σου για τα ανθρώπινα μειώνεται, ο κυνισμός σου για την ανθρώπινη συμπεριφορά εξανεμίζεται, παύεις σιγά σιγά ακόμα και να σκέφτεσαι σαν άνθρωπος.
Ξαφνικά, για μια στιγμή μόνο, συνειδητοποιείς το πρόβλημα που παρέβλεψες. Όσο περισσότερο γίνεσαι άλογο, τόσο λησμονείς την αρχική επιθυμία. Λησμονείς πώς ήταν να είσαι άνθρωπος που αναρωτιέται πώς είναι να είσαι άλογο.
Αυτή η στιγμή διαύγειας δεν διαρκεί πολύ. Λειτουργεί ωστόσο σαν τιμωρία για τα κρίματά σου, στιγμή προμηθεϊκής σπλαγχνοφαγίας, έτσι που ζαρώνεις μισός άλογο μισός άνθρωπος, γνωρίζοντας ότι δεν μπορείς να εκτιμήσεις τον προορισμό χωρίς να γνωρίζεις την αφετηρία. Δεν μπορείς να χαρείς την απλότητα αν δεν θυμάσαι το αντίθετό της.
Κι αυτή δεν είναι η χειρότερη αποκάλυψη. Συνειδητοποιείς ότι, την επόμενη φορά που θα ξαναγυρίσεις εδώ, με το χοντρό αλογίσιο σου λαιμό, δεν θα μπορείς να ζητήσεις να ξαναγίνεις άνθρωπος. Δεν θα καταλαβαίνεις τι είναι άνθρωπος. Η επιλογή σου να κατέλθεις την κλίμακα της
νοημοσύνης είναι μη αναστρέψιμη. Και λίγο πριν απολέσεις τις τελευταίες ανθρώπινες ικανότητές σου, αναλογίζεσαι με πόνο ποιο υπέροχο εξωγήινο πλάσμα, γοητευμένο από την ιδέα να βρει μια απλούστερη ζωή, διάλεξε την τελευταία φορά να γίνει άνθρωπος.