Όμηρος ο ποιητής της Ιλιάδος

ΚΡΙΤΙΚΗ



Το πιο πρόσφατο απόκτημα ομηρικής βιβλιογραφίας στη γλώσσα μας είναι, νομίζω, το έργο του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Stanford Mark W. Edwards «Όμηρος, ο ποιητής της Ιλιάδος» (σελ. 480) που μετέφρασαν για λογαριασμό του «Ινστιτούτου του βιβλίου - Α. Καρδαμίτσα» οι Βάιος Λιαπής και Νικόλαος Μπεζαντάκος. Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 1987 και έτσι περιλαμβάνει τα πορίσματα και της ώς τότε ομηρικής έρευνας, η οποία συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον και ένταση. Μία ακόμη -στις τόσες πολλές- εισαγωγή στα έπη -«Ιλιάδα» και «Οδύσσεια»- του Ομήρου τι επιπλέον θα μπορούσε να προσφέρει; Κατ' αρχάς ένα κείμενο με συνοχή και λογική. Απαλλαγμένο πια από ερωτήματα που ταλάνισαν τους ομηριστές, οι οποίοι ποτέ δεν συμφώνησαν σε ενιαία άποψη. Ο Edwards, χωρίς να παραγνωρίζει τα αναπάντητα προβλήματα, επιχειρεί μια κάλυψη με βάση την κοινή αποδοχή ότι τα δύο έπη που έχουμε τώρα είναι σχεδόν (με ελάχιστες και επουσιώδεις διαφορές) ίδια με εκείνα που χρησιμοποιούσαν κατά την κλασική περίοδο και οι αρχαίοι Έλληνες. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται βέβαια σε κάθε εραστή της ομηρικής ποίησης αλλά κυρίως σε φοιτητές και φιλολόγους. Απαιτεί σχετική μόνο συνάφεια με το θέμα, αλλά καθιστά αναγκαία την προσπάθεια προσπέλασης του ομηρικού κειμένου.

ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 16/11/2001