Ελλαδικοί – Αρμάνοι – Βλάχοι απόγονοι των Πελασγών

Για να πάρει σάρκα κι οστά το ανά χείρας έχω μελετήσει περισσότερους από 500 συγγραφείς, και πάνω από 1500 έργα. Μόνο 33 συγγραφείς εξ αυτών -και τα έργα τους- έχουν εκδοθεί απ' το 1861 έως το 1977. Θεωρώ ως έγκυρη και έγκριτη μόνο την πριν το 1860 βιβλιογραφία, διότι μετά το 1860 που δημιουργείται το κράτος της (νυν) Ρουμανίας και τα άλλα Βαλκανικά κράτη, οι ιστορίες αυτών των κρατών αποσκοπούν στο να ικανοποιήσουν μόνο τις εθνικές και εθνικιστικές ιδεολογίες τους. Όσες ιστορίες γράφτηκαν για τους Βλάχους από συγγραφείς των νεοπαγών βαλκανικών κρατών αποσκοπούσαν στην εξυπηρέτηση των εθνικών μύθων τους, γι' αυτό και δεν έχουν καμιά επιστημονική αξιοπιστία.
Εξεπλάγην διαβάζοντας ότι τον 12ο αιώνα οι Βλάχοι ονομάζονταν στις ελληνικές χώρες Ελλαδικοί ή Σικυώνιοι, ότι τον 9ο και 10ο αιώνα οι κάτοικοι της Ελλάδας ονόμαζαν τη χώρα τους Αρμανία, ότι υπήρξε ένας Βλάχος Τούρκος βασιλιάς των Σελτζούκων, ότι η πόλη Καρχηδόνα ονομαζόταν κι ήταν η Βλαχία της Αφρικής, με εκκλησιαστική αυτονομία συγκεκριμένης Νεαράς του Ιουστινιανού, ότι Βλάχοι από την Ελλάδα έδωσαν το όνομά τους σε πληθυσμούς της Τρανσυλβανίας όταν βρέθηκαν εκεί ως μετανάστες, το 1220, και άλλα και άλλα. Στις σημαντικές εκπλήξεις είναι ότι Σλάβοι δεν κατήλθαν πρώιμα στην Ελλάδα, μα μόνο Σκλάβοι και Σκλαβίνοι που οι σύγχρονοί μας ιστορικοί τους... μεταλλάσσουν σε Σλάβους, γιατί οι πηγές λένε ξεκάθαρα ότι οι Σκλάβοι και οι Σκλαβίνοι ήταν Γέτες. Και ότι οι Γέτες ήταν Έλληνες! Έκπληξη αποτελεί και το ότι οι Κύριλλος και Μεθόδιος δεν ήταν Σλάβοι, ούτε Θεσσαλονικείς, μα Σκλαβηνοί της Τρανσυλβανίας. Δεκάδες άλλες εκπλήξεις που παρουσιάζονται στην εισαγωγή συνοπτικά και -σαφώς- πιο αναλυτικά ανά σχετικό κεφάλαιο.