Η πνευματική διάσταση των γραφών

Ο Μάιστερ Έκχαρτ, Δομινικανός θεολόγος του 13ου αιώνα, θεωρείται ως ο μεγαλύτερος των Γερμανών μυστικιστών. Γεννήθηκε το1260 στο Χόκ Χάιμ και πέθανε το 1328. Στο τάγμα των Δομινικανών εισήλθε κατά το 1275, όπου σύντομα γνώρισε την εκτίμηση και αναγνώριση των ανωτέρων του. Εικάζεται ότι στάλθηκε συνέχεια στην Κολωνία όπου μαθήτευσε στο περίφημο studium Generale των Δομινικανών και ύστερα ορίστηκε διαδοχικά ως ηγούμενος στο Έρφουρτ και εφημέριος στη Θουρινγκία. Κατά το 1300 πήγε στο Παρίσι όπου απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Θεολογίας, ενώ το 1322 κλήθηκε στην έδρα του studium Generale, στη θέση την οποία κάποτε κοσμούσε ο Αλβέρτος ο Μέγας. Το 1326 ο Αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας μη κατανοώντας το εσωτερικό μήνυμα της πνευματικής διδασκαλίας του Έκχαρτ, τον παρέπεμψε στην Ιερά Εξέταση με την κατηγορία της διάδοσης των επικίνδυνων ιδεών. Ο Έκχαρτ ο οποίος προσέφυγε στον Πάπα υποστηρίζοντας ότι δεν είναι αιρετικός. Ένα σχεδόν χρόνο αργότερα στις 27 Μαρτίου 1329 ο Πάπας χαρακτήρισε ορισμένα τμήματα του έργου του ως αιρετικά. Γεγονός πάντως είναι ότι στα κηρύγματα του Έκχαρτ συνέρρεαν πλήθη πιστών και η επίδραση που άσκησαν αυτά στη Θεολογία της εποχής του υπήρξε σημαντικότατη. Σήμερα οι πνευματικοί αναζητητές ανακαλύπτουν και πάλι την εσωτερική διάσταση της διδασκαλίας του, η οποία φυσικά κάθε άλλο παρά αιρετική είναι.