Η σύγχρονη Τουρκία

«... Η Τουρκία είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη χώρα, με πολλές φυσιογνωμίες-ταυτότητες, σε αναζήτηση ρόλου και σε ημιμόνιμη εσωτερική κρίση σχεδόν από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους, αλλά και παλαιότερα, κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων ύπαρξης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».





Η γειτονική Τουρκία ορέγεται την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το μεγάλο στοίχημα, αναφέρουν στην εισαγωγή τους οι επιμελητές, είναι πώς αυτή θα μπορέσει να προσαρμοστεί στα αυστηρά κριτήρια (εσωτερικής διάρθρωσης και εξωτερικής πολιτικής) της ευρωπαϊκής οικογένειας. «Ο δρόμος δεν θα είναι εύκολος και τα εμπόδια -διαρθρωτικά και άλλα- ορθώνονται πολλά. Αλλά και πάλι η άποψή μας είναι ότι η ιστορική επιλογή του δρόμου της "Ευρωπαϊκής Τουρκίας" συμφέρει τον τουρκικό λαό, συμφέρει την Ευρωπαϊκή Ενωση και, πάνω απ' όλα, συμφέρει την Ελλάδα», σχολιάζουν. Ο τόμος είναι συλλογικός: περιέχει τρία θέματα (1. Η εσωτερική διάσταση, 2. Η εξωτερική διάσταση, 3. Η σύγχρονη Τουρκία), τα οποία υπογράφουν δέκα Τούρκοι, ένδεκα Ελληνες και πέντε εκπρόσωποι της διανόησης τρίτων χωρών. Στρεφόμενοι προς το εσωτερικό της γείτονος γνωστής - άγνωστης Τουρκίας, αποκτούμε εικόνα του πολιτικού της συστήματος, του τόσο ευαίσθητου τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της οικονομικής κατάστασης της χώρας, του ρόλου των ΜΜΕ, της πρόκλησης του ισλαμικού κινήματος, του κουρδικού ζητήματος, του ρόλου που παίζουν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Η εκτός Τουρκίας διάσταση αναφέρεται στις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ενωση, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ, την Ελλάδα και το ρόλο που η Αγκυρα προσπαθεί να παίξει στην Κεντρική Ασία, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια. Οι Βερέμης-Ντόκος προτείνουν: «Αν ο αναγνώστης του τόμου αυτού σκεπάσει τα ονόματα των συγγραφέων και δυσκολευτεί να διακρίνει αν το κάθε κεφάλαιο γράφτηκε από Ελληνα, Τούρκο ή κάποιον τρίτο, τότε σημαίνει ότι η νοητική σύγκλιση αρχίζει να λειτουργεί και ότι η λογική του μηδενικού αθροίσματος θα αντικατασταθεί στο εγγύς μέλλον από στρατηγικές κοινού συμφέροντος, που συνεπάγονται πρωτίστως διαδικασίες συνεργασίας και ειρηνικής επίλυσης των διαφορών».



ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 07/06/2002