Πριν νυχτώσει

Δεν ξέρεις πότε ήταν η τελευταία φορά που κατάφερες να χαλαρώσεις. Δεν ξέρεις πότε ήταν η τελευταία φορά που χρόνος υπήρξε για σένα.
Δουλειά, πληρωμές, σπίτι, οικογένεια, παιδιά, μαγειρέματα και καθαριότητες, αρρώστιες, διαβάσματα, γιατροί... Είναι μόνο ελάχιστα από αυτά τα οποία καλείσαι να ολοκληρώσεις κάθε μέρα...
Θα σου πω μια ιστορία όμως, Άνθρωπε...
Ήταν κάποτε μια κανάτα, που πολύ αγαπούσε τα ποτήρια της... Και φρόντιζε πάντα, πάντα να τα έχει γεμάτα με νερό...
Έκανε όμως ένα λάθος η κανάτα. Ξέχασε κάποια στιγμή να πάει η ίδια να ξαναγεμίσει. Και άδειασε η κανάτα... Άδειασε προσπαθώντας να στάξει και την τελευταία της σταγόνα στα ποτήρια της εκείνα...

Αν δεν έχεις χρόνο, Άνθρωπε, δημιούργησε... Και ας μείνει και κάτι τις για λίγο πίσω... Μη νιώθεις τύψεις γι' αυτό. Το έχεις ανάγκη για να συνεχίσεις να προσφέρεις.
Ειδάλλως θα έρθει η στιγμή, εκείνη η στιγμή, Άνθρωπε... που καμιά δουλειά δεν θα ξανατελειώσει, καμιά πληρωμή δεν θα καλυφθεί, κανένα σπίτι δεν θα είναι πια τακτοποιημένο...
Θα έρθει η στιγμή που κανείς δεν θα 'ναι εκεί, τα παιδιά σου να φροντίσει...