Το άξιον εστί

''…φτενό στα πόδια σου το χώμα για να μην έχεις που ν' απλώσεις ρίζα και να τραβάς του βάθους ολοένα και πλατύς επάνου ο ουρανός για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη ΑΥΤΟΣ ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας ''

Περιεχόμενα:

Η ΓΕΝΕΣΙΣ
ΤΑ ΠΑΘΗ
Ιδού εγώ λοιπόν
Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική
Στον πηλό το στόμα μου
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ
Νέος πολύ και γνώρισα
Τον πλούτο δεν έδωσες ποτέ σε μένα
Τις ημέρες μου άθροισα και δε σε βρήκα
Μόνος κυβέρνησα τη θλίψη μου
ΟΙ ΗΜΙΟΝΗΓΟΙ
Ένα χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή
Τα θεμέλιά μου στα βουνά
Ο ποιητής των νεφών και των κυμάτων
Ήρθαν ντυμένοι «φίλοι»
Ήρθαν με τα χρυσά σειρήτια
Με το λύχνο του άστρου
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ
Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
Αυτός είναι ο πάντοτε αφανής
Καταπρόσωπό μου εχλεύασαν οι νέοι Αλεξανδρείς
Αυτός αυτός ο κόσμος, ο ίδιος ο κόσμος είναι
ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ
Γύρισα τα μάτια δάκρυα γιομάτα
Όπου, φωνάζω, και να βρίσκεστε, αδελφοί
Και στα βαθιά μεσάνυχτα
Ανομίες εμίαναν τα χέρια μου
Ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού
Τις νεφέλες αφήνοντας πίσω τους
Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
Θεέ μου συ με θέλησες και ναι, στο ανταποδίδω
Ενωρίς εξύπνησα τις ηδονές
Θα καρώ μοναχός των θαλερών πραγμάτων
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ
Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
Σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι
Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι
ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ