Από το Άσυλο προς την Κοινωνική Χειραφέτηση

Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε είναι μια επιστημολογική μετακίνηση προς το δικαίωμα για μια δημιουργική βίωση της ψυχωσικής εμπειρίας. Αυτή η ακινησία προδιαγράφει την αποτυχία κάθε μεταρρυθμιστικής πρόθεσης στο χώρο της ψυχιατρικής. Αυτή είναι η πυρηνική θέση αυτού του βιβλίου, που υπονοεί την ανάγκη ενός εναλλακτικού παραδείγματος συνάντησης με τον ψυχικό πόνο.

Η συγγραφέας σκιαγραφεί την πορεία από την κριτική του ψυχιατρικού ασύλου στη μετακίνηση προς την πρακτική της κοινωνικής ψυχιατρικής, η οποία δεν αμφισβητεί στην πράξη το παραδοσιακό ψυχιατρικό αυτονόητο της ψυχικής νόσου, κι από κει προς την έμπρακτη διαμόρφωση μιας άλλης οπτικής, όπως αυτή έγινε πράξη στο πλαίσιο της δράσης του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και στο οποίο δραστηριοποιείται έως και σήμερα. Η νέα οπτική της κοινωνικής χειραφέτησης, τόσο των ψυχιατρικών εγκλείστων όσο και των επαγγελματιών ψυχικής υγείας και ολόκληρης της κοινωνίας, περνάει μέσα από τη συστηματική προσπάθεια των 35 χρόνων της επιστημονικής και επαγγελματικής της πορείας να δοθεί νόημα στην κοινωνική διαπραγμάτευση με την τρέλα. Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αποτελούν τα βήματα εξέλιξης αυτής της σκέψης και πράξης, από την πλευρά της συγγραφέως σε μια μακρά επι στημονική, θεραπευτική και ακτιβιστική πορεία στο χώρο της ψυχικής υγείας. Ταυτόχρονα είναι η ιστορία μιας ολόκληρης ζωής της συγγραφέως στη διαπραγμάτευσή της με την ψυχιατρική και την τρέλα, γεγονός που το καθιστά ζωντανό και πειστικό στα συμπεράσματά του.

Είναι ένα βιβλίο σημαντικό για έμπειρους και νέους επαγγελματίες του ψυχοκοινωνικού χώρου, ώστε να κατανοήσουν το επαγγελματικό τους αδιέξοδο και να μπορέσουν να φανταστούν τους εαυτούς τους σε μια σύμπραξη ελπίδας και υπευθυνότητας σε νέες προοπτικές, που να τιμούν την κοινωνική τους αποστολή. Ένα βιβλίο επιστημονικής γνώσης, μάχιμης εμπειρίας στους πιο δύσκολους χώρους, ένα βιβλίο ελπίδας και κοινωνικής ευθύνης.