Χάνομαι

Οκτώμιση. Τι θα πει αγαπώ έναν άντρα; Θα πει ότι βρίσκεται εδώ, και κάνει έρωτα κι ονειρεύεται και πάλι γυρίζει και κάνει έρωτα. Μια αναμονή, τίποτε άλλο.





Αναρωτιέμαι αν είναι όντως αυτοβιογραφικές οι ημερολογιακές καταχωρίσεις που συνθέτουν τούτο το βιβλίο της Ανι Ερνό. Η ίδια μάς βεβαιώνει -σ' ένα προλογικό κείμενο- πως έτσι έχουν τα πράγματα. Αλλά όλοι ξέρουμε πως οι συγγραφείς, ακόμα κι όταν δηλώνουν την ιδιότητά τους και τις προθέσεις τους, παίζουν ένα παιχνίδι φαντασιώσεων και παραλλαγής της πραγματικότητας. Δεν έχουμε όμως και λόγους να μην παίρνουμε κατά γράμμα τα όσα γράφει στο ημερολόγιό της η Γαλλίδα συγγραφέας -άλλωστε η αφηγήτρια των ημερολογιακών καταχωρίσεων είναι συγγραφέας και ως συγγραφέας, σε ταξίδι της στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση, το 1988, γνώρισε τον εραστή της (διπλωματικό υπάλληλο), έκανε έρωτα μαζί του την τελευταία νύχτα της στο Λένιγκραντ για να συνεχίσουν τη σχέση τους μετά στο Παρίσι. Οι καταχωρίσεις της είναι κυρίως παθιασμένες καταγραφές ερωτικών σκηνών, αλλά και εντρυφήσεις πάνω στο θέμα έρωτας, πόνος, γραφή. Η Ερνό μας λέει πως το βιβλίο όπου κατέγραψε τον έρωτα αυτόν έχει τον τίτλο «Πάθος» -κυκλοφορεί στα ελληνικά- και ότι το ημερολόγιο βρισκόταν κάμποσο χρόνο «ξεχασμένο». Τώρα, συμπληρώνει το άλλο.



ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 23/05/2003