Τα μακρινά παλάτια

Αυτή τη νύχτα, η Αβάνα ετοιμάζεται για μια ακόμη μεταμφίεση. Αφήνει τις σκιές να μεταμορφώσουν τα ετοιμόρροπα κτίρια και τα θλιβερά πεζοδρόμια. Αφήνει το σκοτάδι να εξευγενίσει ένα ακόμη σκληρό, αποπνικτικό πρωινό.

Το σκοτάδι διορθώνει τα πάντα…

Αυτήν τη νύχτα, ο Βικτόριο περιπλανιέται στους δρόμους σε αναζήτηση στέγης. Έχει μόλις αναγκαστεί να εγκαταλείψει το ακατοίκητο ξενοδοχείο Ρόγιαλ Παλμ, το οποίο θα κατεδαφιστεί.

«Θα λογαριαστούμε, εμείς οι δύο!», αλλά η πόλη δεν απαντά.

Αυτήν τη νύχτα, η Σάλμα επαναλαμβάνει σε σπασμένα αγγλικά Χάοδουγιουδου σε τρεις νωθρούς ηλικιωμένους Γερμανούς υπό το βλέμμα του άντρα που την εκδίδει.

Πρέπει να ζήσεις εδώ και τώρα γιατί αύριο…

Αυτήν τη νύχτα, ο Δον Φούκο, πρόωρα γερασμένος πιερότος, περπατάει στο πεζοδρόμιο αποκαμωμένος ύστερα από μια υπαίθρια παράσταση παντομίμας.

Η αξία του τεχνάσματος είναι η μόνη επιθυμητή.

Αυτήν τη νύχτα, παραμονές του 2001, η άξεστη, ρημαγμένη, μελαγχολική Αβάνα θα αποδειχθεί απρόσμενα φιλόξενη. Ένας άστεγος ομοφυλόφιλος, μια νεαρή πόρνη και ένας εκκεντρικός παλιάτσος θα ενώσουν τις τύχες τους. Καταφύγιό τους, ένα ερειπωμένο θέατρο με εκπληκτική ιστορία. Ο καθένας τους αναζητά το δικό του παλάτι, τις δικές του ψευδαισθήσεις.

Δεν ξέρεις ότι όλοι έχουμε κάπου ένα παλάτι;[...]

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)