Εις το Όνομα του Πατρός

Ο Λάμπρος είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Τον συναντάς καθημερινά και δε φαίνεται εξωτερικά να έχει κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματά του είναι τα ίδια που συναντάς σε πολλά άτομα και μπορούν να θεωρηθούν ότι είναι εκείνα της καθημερινής ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο Λάμπρος, όμως, δεν ικανοποιείται από τη διαπίστωση αυτή. Ψάχνεται και αγωνίζεται να τα ξεπεράσει. Χρησιμοποιεί τη λογική και τη θέλησή του. Προσπαθεί να βρει τρόπους να βελτιώσει τα συναισθηματικά του προβλήματα και καταλήγει στη βοήθεια της ψυχανάλυσης και στη συνέχεια την αυτοανάλυσή του. Το εσωτερικό ψάξιμο γίνεται τώρα παραγωγικό. Κάνει αναδρομές στο παρελθόν του, θυμάται όνειρα με τη Βερόνικα, συνεχίζει τις διαπιστώσεις του αναφορικά με το γάμο του και ακολουθεί μια οδυνηρή διαδικασία με τη Σοφία, τη γυναίκα του. Ανασυνθέτει τα κύρια συναισθηματικά γεγονότα της παιδικής ηλικίας και φτάνει στην ώριμη ηλικία, ως επιστήμονας και κοινωνικός παράγοντας.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου