Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Το 2022 ο Μίνως Ευσταθιάδης παίρνει άδεια εισόδου στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Στράουμπινγκ στη Γερμανία για να συναντήσει έναν κρατούμενο, καταδικασμένο σε ισόβια.
Η συνέντευξη ολοκληρώνεται, αλλά κατά τη διάρκειά της αρχίζει να αποκαλύπτεται μια διαφορετική και άγνωστη υπόθεση.
Πώς μπορεί να συνδέεται η εξαφάνιση ενός κοριτσιού το 1981 στο δάσος της βαυαρικής λίμνης Άμερ με τη δολοφονία μιας γυναίκας στο πολυτελές ρετιρέ της, στο κέντρο του Μονάχου το 2006; Ο κατάδικος μεταμορφώνεται σε αφηγητή και ο συγγραφέας σε ερευνητή. Ή μήπως σε πραγματικό μάρτυρα;

Ο Φρέντερικ Τάλας στεκόταν πίσω από μια παλιά, μισοσκουριασμένη πύλη, στην οποία δεν υπήρχε φρουρός, και με παρατηρούσε. Αντικειμενικά, οι παλιές φωτογραφίες στο διαδίκτυο δεν θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αναγνώρισή του. Ο άντρας που μου έσφιξε το χέρι ελάχιστα έμοιαζε με εκείνον τον νεαρό του παρελθόντος.
«Σε περίμενα νωρίτερα» μου είπε.
«Ήταν δύσκολο πρωί. Όλα πήγαν στραβά».
«Έτσι γίνεται συνήθως. Έλα μαζί μου».
Απόσπασμα από το βιβλίο