Ορατότης 2000

Η διαδρομή της ζωής δεν έχει συνταγή και οδηγίες κατεύθυνσης. Η Πουλχερία βρέθηκε ανέλπιστα και απροετοίμαστα στη δύνη συγκυριών και γεγονότων που την οδήγησαν σε αυτοκαταστροφικές και αμυντικές εμπειρίες. Η δύναμη της ψυχής της επικράτησε και γι’ αυτό δεν αναζήτησε βοήθεια. Ίσως να έπαιρνε ίσως και όχι. Σημασία έχει ότι, είτε με πόνο είτε με βασανιστικές σκέψεις, η διαδρομή της ζωής της πέρασε μέσα από αχαριστία, από άδικες συμπεριφορές, από απαξίωση, από αδιαφορία αλλά και ενδιαφέρον και αναπάντεχα γεγονότα που στιγμάτισαν την ψυχή της. Το λιμανάκι της, το σπιτάκι της εκεί στου Ζωγράφου ήταν ο χώρος περισυλλογής της, ο χώρος όπου θα εκτόνωνε τον θυμό της, την πίκρα της και θα έπαιρνε τις αποφάσεις της. Το συγγενικό και το φιλικό περιβάλλον επέδρασαν ευεργετικά τις πιο πολλές φορές, αλλά υπήρχαν και στιγμές που την πλήγωσε και την αδίκησε. Αυτό την πόνεσε πολύ. Και ο πόνος αυτός έγινε λέξεις, έγινε νταλγκάς, έγινε εικόνα. Η αγάπη, το κυρίαρχο στοιχείο στο βιβλίο, είναι η στοχευμένη επιθυμία της συγγραφέως. Να μεταφέρει την ανάγκη της αγάπης σε όλες τις βιωματικές ανταλλαγές με τους γύρω μας. Η πίστη στον Θεό, η δύναμη της θέλησης, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η φύση, η κοινωνική συναναστροφή επίσης διαφαίνονται ως δυνατές έννοιες που είχαν μεγάλη επίδραση στην ιστορία της ζωής της Πουλχερίας και συμπλήρωσαν το μπουκέτο της ελπίδας.