Η Μικρασία του Αιγαίου

Μια προσπάθεια να παρουσιαστεί η τρισχιλιετή περιπέτεια του
έθνους μας στην αντίπερα μικρασιατική ακτή, με όση
αντικειμενικότητα επιτρέπει η συγκίνηση που προκαλεί το
εγχείρημα. Η Βυζαντινή και η πρώιμη οθωμανική εποχή
αναπτύσσονται περισσότερο, με σκοπό να διαφανούν μέσα από την
ιστορία και την γεωγραφία του τόπου, οι πραγματικοί ρυθμοί της
ζωής της περιοχής. Οι υπέροχες φωτογραφίες που συνοδεύουν τα
κείμενα, αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο την μαγεία του
τοπίου, κάνοντας το ταξίδι μας ακόμα πιο νοσταλγικό.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Η Μικρά Ασία του Αιγαίου ήταν πάντα για τον Ελληνισμό μια γνώριμη γη, αγαπημένη, η οποία «από τα βάθη του χρόνου τον έθελξε ακατανίκητα σαν ισχυρός μαγνήτης», αναφέρει στο βιβλίο του «Η Μικρασία του Αιγαίου» ο ιστορικός Κ. Μ. Σταματόπουλος. Το σαρωτικό πέρασμα της ιστορίας, από τους Πέρσες και τους Αραβες ώς τους Οθωμανούς, μετέτρεψε τη Μικρασία σε ένα πολιτισμικό σταυροδρόμι, σε έναν τόπο συναρπαστικό, όπου διαφορετικοί κόσμοι αλληλοεπηρεάζονταν αλλά και συγκρούονταν.

Τα αποτυπώματα των πολιτισμών που πέρασαν ή αποίκησαν τη μικρασιατική γη παραμένουν συχνά ανεξίτηλα. Στους Διδύμους ο οχυρωμένος απολλώνειος ναός μαρτυρά τις γοτθικές επιδρομές, η Μίλητος φέρει τα ίχνη της καταστροφής της από τους Πέρσες, παρ' ότι αναγεννήθηκε και παρέμεινε σημαντική ως και τις αρχές του 7ου αι. μ.Χ., ενώ η Πριήνη διασώζει σχεδόν άρτιο το ελληνιστικό πρόσωπό της.

Το λεύκωμα «Η Μικρασία του Αιγαίου» ανιχνεύει την ιστορία από τον πρώτο ελληνικό αποικισμό τον 11ο αι. π.Χ., καταγράφει την περσική εισβολή και τις συνέπειές της, εκθέτει το ιωνικό θαύμα, ακολουθεί το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διατρέχει τους βυζαντινούς χρόνους, για να φτάσει στην άνθηση και στις κρίσιμες ώρες του μικρασιατικού Ελληνισμού τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Στον επίλογο καταγράφεται η ποσοτική δύναμη του Ελληνισμού της Δυτικής Μικρασίας στις αρχές του 20ού αιώνα, οι επιδόσεις του στην οικονομία, το περιβάλλον και η ατμόσφαιρα της εποχής.

Την «περιπέτεια» αυτή αποτυπώνει με τον φωτογραφικό φακό της η Λίζα Έβερτ καταγράφοντας ελληνικές πολιτείες-φαντάσματα, όπως το Λιβίσι, τα νεοκλασικά ρωμαϊκά σπίτια στο Αϊβαλί, τους λαξευτούς τάφους στη Λυκία, τις ιωνικές εγκαταστάσεις της Εφέσου, της Μιλήτου, της Πριήνης, τις αρχαιότητες αλλά και την πόλη της Περγάμου κτλ.

ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 09-05-1999