Έχω ένα όνειρο... ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Η συγγραφέας, είκοσι τέσσερα παιδιά δημοτικού σχολείου και η δασκάλα τους έχουν ένα κοινό όνειρο: να γίνει εκεχειρία και ειρήνη σ' όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και η Ιερή Φλόγα να ταξιδέψει στις χώρες που σπαράσσονται από τα δεινά του πολέμου. Βοηθός στο έργο τους θα είναι η θεά Αθηνά αυτοπροσώπως! Πώς; Με φαντασία, πρωτοτυπία και ποιότητα γραφής όλα μπορούν να συμβούν!





ΚΡΙΤΙΚΗ



Είναι από πάσης απόψεως ευπρόσδεκτο -ετούτες ιδιαίτερα τις μέρες- το βιβλίο της γνωστής συγγραφέως Λίτσας Ψαραύτη, η οποία, όπως είναι γνωστό, εφοδιάζει τα παιδιά μας με καλά βιβλία. Το καινούριο έργο της, επίκαιρο ως προς το θέμα του, αλλά αδιάπτωτου ενδιαφέροντος λόγω του πανάρχαιου και πανανθρώπινου πόθου για δικαιοσύνη, ειρήνη, σύμπνοια που περιτρέχει καθεμιά σελίδα με τρόπο πρωτότυπο και παραστατικό, κοσμείται από τις λεπταίσθητες εικόνες της Αννας Μενδρινού. Εδώ οι νεαροί ήρωες βιώνουν παρόν και παρελθόν σαν ενθουσιώδεις αλλά και στοχαστικοί ταξιδιώτες σε τόπους και χρόνους όπου δεν κατοικήθηκαν από τη λησμονιά αν και δεν τους είχαν χαρισθεί καιροί και ηγέτες. Με άλματα του νου ο οποίος έχει τη δύναμη και μέχρι τις Επτά Θάλασσες να σε οδηγήσει, και ώς την αθέατη πλευρά του ουρανού ακόμη, οι μαθητές της έκτης τάξης ενός Δημοτικού σχολείου της Αττικής, με τη βοήθεια ή μάλλον την καθοδήγηση της συγγραφέως και φίλης τους, ταξιδεύουν σε πολύ μακρινούς χρόνους, σε άγνωστα απόμακρα ερειπωμένα ή πυρπολημένα κράτη, εκεί όπου ο πόλεμος στέρεψε ελπίδες και αφαίρεσε ζωές και κονιοποίησε λαμπρά έργα πολιτισμού και αγάπης.

«Εχω ένα όνειρο...» είχε αρχίσει την ιστορική ομιλία του της 28ης Αυγούστου 1963 ο ηγέτης των μαύρων της Αμερικής Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, όταν σ' εκείνη την ειρηνική πορεία προς την Ουάσιγκτον διαδήλωναν 200.000 άνθρωποι, όλοι τους με το ίδιο όνειρο: ισότητα και «μη βία».

«Εχω ένα όνειρο...» είχε εκφρασθεί και ο Χρήστος, μαθητής στην τάξη όπου επισκέπτεται η συγγραφέας. «Αν μπορούσαν να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες όπως στα αρχαία χρόνια, όπου σταματούσαν η βία και οι πόλεμοι και γινόταν εκεχειρία...». Κι έχει το όνειρο αυτό για οδηγό του τη Φλόγα που δεν θα αργήσει να ανάψει στην αρχαία Ολυμπία. Και ότι τη Φλόγα αυτή θα την κρατούσαν, λέει, παιδιά. Και θα την ταξίδευαν. Και ότι στα σύνορα κάθε χώρας που σπαράσσεται θα τους περίμεναν άλλα παιδιά που θα παραλάμβαναν τη δάδα για να την περιφέρουν στην πατρίδα τους κι έπειτα θα την εμπιστεύονταν σε άλλα παιδικά χέρια, κι εκείνα σε άλλα, κι άλλα, παντού, όπου υπάρχει απόγνωση και θλίψη, τρόμος και πόλεμος. Αλλά και σε τόπους ειρηνεμένους. Και ότι λέει στη θέα της θα φωτίζονταν και θα θερμαίνονταν λαοί και θα μαλάκωναν καρδιές τυράννων.

Κύπρος, Ιερουσαλήμ, Κουρδιστάν, Βαγδάτη και Μοσούλη, η έρημος του Ιράκ, τώρα στα βήματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πορείες δόξας και αλλού βήματα συντριβής, να και το Ισφαχάν, αργότερα το Αφγανιστάν, δρόμοι ανοίγονται, πολιτείες τους περιμένουν, χώρες μακρινές κι άλλες γειτονικές, η υπόσχεση της ειρήνης σαν άστρο χλομό μα ανυποχώρητο φωτίζει τον ουρανό τους, ένα οδοιπορικό που ξεσηκώνει το νου, το μήνυμα της Ιερής Εκεχειρίας αναστατώνει παιδικές ψυχές, που ζητούν -τι ωραιότερο και ιερότερο- την πίστη στον άνθρωπο και την άντληση δύναμης από τη ζωή.

Με ενδιαφέρουσες ιστορικές πληροφορίες, συχνά ποιητικά και σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν λαούς και καθόρισαν πορείες, αλλά και με θρύλους, μύθους, παραδόσεις από ορισμένες χώρες (και από τη δική μας, βεβαίως), που παραθέτει και συνταιριάζει καλώς στις σελίδες τού «Εχω ένα όνειρο - η φλόγα που δεν σβήνει», η Λίτσα Ψαραύτη προσφέρει στα παιδιά ένα ακόμα θερμό, καλό βιβλίο. Για την ενημέρωση, μα προπαντός για το στοχασμό, τη συγκίνηση και τη στερέωση της αγάπης τους για ειρήνη.



ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/05/2003