Για να δει τη θάλασσα

Δε θυμάται ποια είναι, ούτε πώς τη λένε. Θυμάται όμως να μαγειρεύει. Στην κουζίνα ενός ταβερνείου του Κολωνού, ανάμεσα σε μυρωδιές μπαχαρικών και συνταγές ξεχασμένων φαγητών, θα προσπαθήσει να πυροδοτήσει τις αναμνήσεις της και να ξαναβρεί τη βιωματική της μνήμη. Η γεύση της μνήμης ή η μνήμη της γεύσης; Μάστορες και τσιράκια, η θεία Αχτίτσα και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, ο ζωγράφος Θεόφιλος, ο αγωνιστής του Πολυτεχνείου και ο «Χριστός ξανασταυρώνεται», ο μυστηριώδης Μιχαήλ και ο φύλακας άγγελος Ρούλα, όλοι, ο καθένας με το δικό του τρόπο, θα της «χαρίσουν» αναμνήσεις και θα τη βοηθήσουν να ξαναβρεί ή να εφεύρει εκ νέου τη μνήμη της και να περισυλλέξει τα θραύσματα της ύπαρξής της.

Η αγαπημένη συγγραφέας των αναγνωστών (Βραβείο Αναγνωστών για το βιβλίο Η μέθοδος της Ορλεάνης), Ευγενία Φακίνου, επιστρέφει, αυτή τη φορά με μια αυτοβιογραφική μυθοπλασία. Μέσα στον «Κήπο της Εδέμ», στη λαϊκή ταβέρνα όπου εκτυλίσσεται το νέο της μυθιστόρημα, στήνει τον ιδιαίτερο θίασό της: κεντρική ηρωίδα μια γυναίκα χωρίς όνομα που αναζητεί τα χαμένα της βιώματα και γύρω της μια ετερόκλητη παρέα «γνώριμων» και αγνώστων που συνδράμουν συνειδητά ή ασυνείδητα στην ιχνηλασία του παρελθόντος της, ενώ ταυτόχρονα συμπρωταγωνιστούν σ' ένα αμφίρροπο παιχνίδι μεταξύ της γεύσης και της ανάμνησης. Ένα βιβλίο όπου το πραγματικό συγχέεται με το φανταστικό, το «εγώ» γίνεται «αυτή», και οι μικρές καθημερινές χαρές οδηγούν σταδιακά τους ήρωες και τους αναγνώστες στην ελπίδα και τη λύτρωση.