Προσδοκίες και πραγματικότητα

Η Ελλάδα προέβαλε στις φασιστικές και ναζιστικές επιθέσεις το 1940 και το 1941 αντίστοιχα, μια αντίσταση που προκάλεσε το θαυμασμό ακόμη και των αντιπάλων της. Με τη συνέχιση του αγώνα της κατά τη διάρκεια της τριπλής Κατοχής της (Γερμανικής - Ιταλικής - Βουλγαρικής) πλήρωσε την αντίστασή της με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και με πρωτοφανείς υλικές καταστροφές.
Στη διάρκεια της Κατοχής γιγαντώθηκε ένα κίνημα Αντίστασης που αγκάλιασε τη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και που καθοδηγούνταν κυρίως από το κομμουνιστικό κόμμα.
Ωστόσο οι ηγέτες του Κ.Κ.Ε., που είχαν ένα πλούσιο ιστορικό από αγώνες και θυσίες, δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Οι γνώσεις και οι ικανότητές τους, ενώ τους επέτρεψαν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τους κατακτητές, δεν ήταν εκείνες που απαιτούνταν για να αντιμετωπίσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους.
Η μεγάλη ατυχία για τον Ελληνικό λαό είναι ότι στη μέση του Εθνικο-Απελευθερωτικού αγώνα (τον Δεκέμβρη του 1943) πεθαίνει σε εγχείρηση ο διανοητής και πρωτοπόρος της Εθνικής Αντίστασης, που είναι και ο συντάκτης του κειμένου "Τι είναι και τι θέλει το Ε.Α.Μ.", το οποίο έγινε ο καθοδηγητής κάθε αγωνιστή για την απελευθέρωση της Ελλάδας: "Ο μόνος τρόπος για να ζήσει και να πεθάνει κανείς σαν άνθρωπος -έλεγε ο Δ. Γληνός- είναι να ζήσει και να πεθάνει για ένα ιδανικό".
Η απώλειά του και η αντικατάστασή του από τον Γ. Ιωαννίδη, στοίχισε πολύ ακριβά στον Ελληνικό λαό...