Του έρωτα και της μοναξιάς

Οι ευχετήριες καρτ ποστάλ του βιβλίου-λευκώματος είναι ανθολογημένες από τις κοντά εκατόν σαράντα που περιέχει το λεύκωμα της μητέρας μου και είχαν αποσταλεί από την Ευρώπη, το εσωτερικό της Ρωσίας και τη μακρινή Άπω Ανατολή στην παραλήπτριά τους στην Οδησσό. Είναι οι χρονιές της πρώτης δεκαετίας του 1900, το κατώφλι ενός καινούριου αιώνα. Η περίοδος όπου έχει τελειώσει το μοίρασμα του κόσμου ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις, ή η επιχείρηση: «ληστεία εν μέση οδώ» όπως την αποκαλεί ο Νεχρού. Είναι το τέλος της Μπελ Επόκ, της μικροαστικής ανεμελιάς που κυοφορεί δύο μεγάλους πολέμους και οριοθετεί κοσμογονικές αλλαγές. Μέσα από τις καρτ ποστάλ αναδύεται το πανόραμα μιας εποχής, η σύγκρουση ιδεών στο χώρο της τέχνης. Ακαδημαϊσμός, καινοτόμες τάσεις, η ρεαλιστική κοινωνική κριτική, και η αναθεώρηση αξιών. Είναι φορές που η ρομαντική συναισθηματική φόρτισή τους μας παραπέμπει στη δραματουργική ατμόσφαιρα του Ίψεν και του Στρίντμπεργκ, του Μοπασάν, του Ουγκό και του Τσέχοφ. Κι ας μου συγχωρεθεί το «ιερόσυλο» τόλμημα να σχολιάσω τις ιδέες και αντιλήψεις που περιέχουν.

Από τον πρόλογο