Εκκλησιαστικό δίκαιο

Η ορθή και αλληλέγγυα σχέση των Ιερών Κανόνων και της νεώτερης Καταστατικής νομοθεσίας κάθε αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας εκφράζει σαφώς το βαθύτερο περιεχόμενο της άρρηκτης σχέσεως Εκκλησίας και Κόσμου. Άλλωστε, υπήρξε πάντοτε, ιδιαίτερα δε κατά τους νεωτέρους χρόνους, γη συνεχής αγωνία και το μέγα ζητούμενο όλων των κατά τόπους αυτοκεφάλων ή αυτονόμων Ορθοδόξων Εκκλησιών για την ορθή προσαρμογή της διοικητικής τους οργανώσεως στα νέα επαχθή πολιτικά, ιδεολογικά και κοινωνικά πλαίσια των νεωτέρων χρόνων. Η ψήφιση λοιπόν του ισχύοντος Καταστατικού χάρτη από τη Βουλή των Ελλήνων (ν. 590/1977), με εισήγηση μάλιστα του γράφοντος, πριν από μία πεντηκονταετία περίπου, χαιρετίσθηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό από την Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος σε ειδική μάλιστα Εγκύκλιο (11-6-1977), στην οποία τονίζεται ότι ο νέος Καταστατικός χάρτης "αποτελεί όντως σταθμόν εις την εκκλησιαστικήν ιστορίαν της νεωτέρας Ελλάδος, καθ' όσον... είναι, κατά κοινήν ομολογίαν, ο τελειότερος των προϋπαρξάντων, το μεν ανταποκρινόμενος εις τας απαιτήσεις της συγχρόνου εποχής, το δε σύμφωνος προς την αείποτε εν τη Εκκλησία ισχύσασαν κανονικήν τάξιν και παράδοσιν...". [...]