Ο μελισσοκόμος ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Ο Ωρελιέν έγινε μελισσοκόμος από αγάπη για το χρυσάφι. Όχι πως ήταν αχόρταγος για πλούτη, μα αναζητούσε σε καθετί αυτό που ονόμαζε χρυσάφι της ζωής.
Τόλμησε ν' ακολουθήσει μέχρι τέλους τ' όνειρό του. Γιατί όταν φωλιάζει μέσα μας ένα όνειρο, πρέπει να βιαζόμαστε να το πραγματοποιήσουμε πριν μας κλέψει η ζωή.
Περιπλανήθηκε χρόνια στην Αφρική. Εκεί έμαθε πως το χρυσάφι της ζωής είναι αλλιώτικο κάθε φορά: στην έρημο είναι το νερό, στη μοναξιά ένα χέρι και μια κουβέντα. Ο καθένας αναζητάει το χρυσάφι της δικής του ζωής.
Ο Μελισσοκόμος είναι ένα βιβλίο για τα όνειρα των ανθρώπων. Όλα τα βιβλία προέρχονται από όνειρα κι όλα τα όνειρα από βιβλίο. Είναι μια ιστορία στα χρώματα του μελιού και του χρυσαφιού, στους ήχους της σιωπής και του μελισσιού. Ένα βιβλίο για την επίμονη αναζήτηση της ομορφιάς. Μια ωδή στη ζωή.






Ο μελισσοκόμος είναι το τρίτο του μυθιστόρημα, μετά τα Χιόνια και το Μαύρο βιολί. Πρόκειται για την ιστορία ­ή, καλύτερα, το παραμύθι­ της ζωής του Ωρελιέν Ροσφέρ, ενός νεαρού άντρα που λατρεύει το μέλι και το χρυσάφι για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Ο ήρωάς μας ζει σ' ένα χωριό της Προβηγκίας στα τέλη του 19ου αιώνα, συναναστρεφόμενος τον Λεοπόλντ που καλλιεργεί λεβάντα, τον γέρο Κλοβίς, ιδιοκτήτη καφενείου, και την Πολίν, ανεψιά του Κλοβίς, πωλήτρια λεβάντας, την αγαπημένη του. Όταν τα μελίσσια του καταστρέφονται, ο Ωρελιέν ξεκινάει για ένα μακρύ ταξίδι προς την Αφρική ­θέλει να βρει χρυσάφι­, στην ουσία ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία. Στους καινούργιους τόπους που φτάνει, στην έρημο της Σομαλίας και της Αβησσυνίας, συναντάει ένα καραβάνι καμηλιέρηδων, έναν τυχοδιώκτη, έναν φύλαρχο, μια βασίλισσα και ανθρώπους που κινητοποιούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Στο τέλος, αφού διαπιστώσει ότι, παρ' ότι την βρήκε φτωχική, η Ιθάκη δεν τον γέλασε (για να θυμηθούμε και τον Καβάφη), επιστρέφει στην πατρίδα του σοφός, γεμάτος πείρα, για να ξαναρχίσει από την αρχή.


Το βιβλίο είναι πλημμυρισμένο με φράσεις-αποστάγματα σοφίας, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως οδηγοί επιβίωσης. Διαβάζουμε, για παράδειγμα: «Αυτός ο άνθρωπος είχε μια περίεργη αντίληψη για τη ζωή: πίστευε πως μόνο αν χαθείς, αν περιπλανηθείς, θα καταλήξεις να βρεις κάποια μέρα τον εαυτό σου». «Ξέρεις σε τι χρησιμεύει το χρυσάφι; Να κάνεις όνειρα». «Να ευχαριστείς την έρημο που σου μαθαίνει πώς να επιβιώνεις». Ο συγγραφέας έχει γράψει μια ποιητική αλληγορία για τα όνειρα των ανθρώπων, την αναζήτηση της ομορφιάς, το νόημα του ταξιδιού και το νόημα της ζωής. Οι περιπέτειες του ήρωα δεν χρησιμεύουν σε τίποτε άλλο παρά στο να εμπλουτίσουν τα αποθέματα σοφίας του αναγνώστη, να του διδάξουν τη φρόνηση και να τον εξοπλίσουν με δύναμη, υπομονή, εγκαρτέρηση, αγωνιστικότητα.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 13-05-2001