Ιστορίες με φίδια

ΠΡΩΗΝ «ΚΑΜΑΚΙΑ» που σώζουν πρόσφυγες, κλοσάρ της δεκαετίας του ’60 που σχετίζονται με έναν ασιατικό βόα, μετεξεταστέοι του έρωτα, πτυχιούχοι δίχως μέλλον, ένας καζαντζιδικός λαχειοπώλης του ’70 και δυο μπέιμπυ μπούμερ της γενιάς του ν. 815 αμήχανοι μπροστά στα ερωτήματα του σήμερα. Μαζί με παραφυσικά φαινόμενα, μνήμες Κατοχής, μοιραίους χαρτοπαίκτες, νεαρούς λούζερ και μια ασυνήθιστη Ρωσσίδα μπάμπουσκα.
Όλα αυτά είναι οι Ιστορίες με φίδια που κάλλιστα θα μπορούσαν να λέγονται και «Ιστορίες εντελώς κανονικών ανθρώπων».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
Κατέβηκαν και μια-δυο φορές στα συλλαλητήρια γιατί αισθάνονταν αδικημένοι. Και επειδή την έβρισκαν με το πατιρντί. Μια φορά όμως έγινε τέτοιο πατιρντ? που τα χρειάστηκαν.
Όταν άρχισαν οι φασαρίες, αποκόπηκαν απ’ τον όγκο της πορείας μαζί με μια μικρή ομάδα και χώθηκαν σε κάτι στενά κάτω απ’ την Ομόνοια για να ξεφύγουν, αλλά οι αστυφύλακες τους πήραν στο κατόπι επειδή κατέλυσαν την « έννομον τάξιν ». Όταν σταμάτησε το κυνηγητό, ο Ρούλης θύμωσε και θόλωσε το μυαλό του. Τότε γύρισε προς το μέρος τους και άρχισε να κάνει τον μάγκα προχωρώντας σε μερικές άσεμνες χειρονομίες –κυρίως αυτή δια του μεσαίου δακτύλου– ενώ φώναζε αψυχολόγητα, αλλά πάντως ρυθμικά :
– Ζήτω ο Γκαγκάριν !
Για να τους τσαντίσει ! Κατόπιν κουνούσε τα χέρια κωμικά φωνάζοντας ότι ξέρει «ζίου ζίτσου». Η αφελής αυτή αντίδραση περιέργως λειτούργησε αφοπλιστικά. Τους κοιτούσαν σαστισμένοι για λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να ξέρουν πώς να αντιδράσουν γιατί πρώτη φορά συναντούσαν διαδηλωτή με τέτοια περίεργη συμπεριφορά και ογκώδη άγνοια των κανόνων εμπλοκής. Όμως ο επικεφαλής συνήλθε γρήγορα και διέταξε να πιάσουν αμέσως «αυτούς τους δύο». Δεν του είχε περάσει απ’ το νου ότι ο πρωταγωνιστής του επεισοδίου εκείνου μπορεί να έχανε λίγο. Ή μέσα στα νεύρα του το αγνόησε. Του ’χαν σκοτώσει και τον πατέρα οι αριστεροί…