Ησαϊα χόρευε κι ύστερα... τι;

Ερωτευόμαστε και ονειρευόμαστε. Ελπίζουμε και προσδοκάμε. Η καρδιά μας χτυπάει γρήγορα και δυνατά. Μήπως ήρθε η στιγμή να ζήσουμε αυτό που νομίζαμε ακατόρθωτο και προνόμιο μόνο του κινηματογράφου; Μήπως ο αγαπημένος μας είναι αυτός που θα γίνει ο σύντροφός μας για πάντα;
Και αποφασίζουμε τελικά ότι όλα όσα ζούμε είναι αληθινά. Ότι ο έρωτας όντως σημάδεψε με το τόξο του σωστά και ότι δεν απομένει παρά το "Ησαϊα χόρευε" και το "έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν".
Και ο καιρός περνάει και... "έζησαν αυτοί καλά"; Παντρεύτηκε αυτός ο μεγάλος, αρχικός έρωτας με την αγάπη; Βρήκε η αγάπη τρόπο να δυναμώσει μέσα από την καθημερινότητα και τις απαιτήσεις της κοινής ζωής;
Δεν αρκεί μόνο ο έντονος έρωτας ούτε ο πόθος, ούτε η αρχική έλξη. Δεν αρκούν τα συναισθήματα αγάπης, όσο δυνατά κι αν είναι, για να λειτουργήσει μια συμβίωση. Η αγάπη είναι σημαντική, όμως δεν είναι η πανάκεια, η λύση για κάθε απαίτηση της ζωής, ο αλάνθαστος οδηγός για κάθε καθημερινή επιλογή.[...]

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου