Παλαμάς, Καρυωτάκης, Σεφέρης, Ελύτης

Το βιβλίο εξετάζει ένα κεντρικό θέμα της ποιητικής του Παλαμά, του Καρυωτάκη, του Σεφέρη και του Ελύτη. Οι τέσσερις ποιητές, αν και πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, συναντιούνται στην αναζήτηση ενός ποιητικού λόγου που θα γεφυρώσει τον εξωτερικό με τον εσωτερικό κόσμο, το πραγματικό με το φαντασιακό, και θα τους επιτρέψει να βιώσουν μια οντολογική και ποιητική πλήρωση. Επιχειρώντας να δημιουργήσουν τον ιδεατό λόγο, διαπιστώνουν ότι περιορίζονται από το υλικό τους. Διαρκώς εγκλωβισμένοι σε έναν χώρο κατασκευασμένο από λέξεις, θέτουν, με τους δικούς του τρόπους και όρους ο καθένας, το ζήτημα της ανεπάρκειας της ποιητικής πράξης.

Παρακολουθώντας τη δοκιμασία τους με τη γλώσσα, τους βλέπουμε να αναμετριούνται με ένα πλάσμα δισυπόστατο: τον λόγο των λέξεων και έναν άλλον που κατοικεί σε τοπία, κύματα, αστέρια, όνειρα, και αναδύεται κατά διαστήματα άναρθρος, σιωπηλός ή αμετάδοτος.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου