Μαντάμ Μποβαρύ

Η νέα, όμορφη κι ευφάνταστη Έμμα Μποβαρύ πλήττει στο γάμο της και ασφυκτιά στο μικροαστικό περιβάλλον της επαρχίας. Βρίσκει καταφύγιο στη ρομαντική λογοτεχνία, τις πολυτέλειες και τις αδιέξοδες ρομαντικές περιπέτειες.

Μια φαινομενικά απλή ιστορία μικροαστικής ανίας, μέσω της οποίας η αριστοτεχνική γραφή του Φλωμπέρ ανέδειξε μια από τις αντιπροσωπευτικές ηρωίδες της νεότερης λογοτεχνίας.

Με τη Μαντάμ Μποβαρύ, εμβληματικό πρότυπο του σύγχρονου μυθιστορήματος, η πεζογραφία διαχωρίζεται με τρόπο ξεκάθαρο από την ποίηση, παύει να μεταρσιώνει, να μεταπλάθει την πραγματικότητα, παύει να τη βλέπει στην προοπτική της έξαρσης, παύει να αναζητά και να ξεθάβει τη βαθύτερη μεγαλοσύνη και δραματικότητά της, παύει να επιδιώκει την ποιητική της ανάταση. Η λογοτεχνία προσγειώνεται στο έδαφος της πικρής αλήθειας της καθημερινής ζωής, στην απεικόνιση της άνυδρης πραγματικότητας, τέτοιας που είναι και που καθημερινά βιώνεται γύρω μας και μέσα μας. Η νέα αυτή λογοτεχνική πραγματικότητα εστιάζει στην περιγραφή της ζωής με την εγγενή της κακουχία, στην παρουσίαση των άτεγκτων νόμων του κόσμου, χωρίς διαφυγές, χωρίς ψηλοπετάγματα, χωρίς λύτρωση. Με τη Μαντάμ Μποβαρύ ο Φλωμπέρ εγκαινίασε μια νέα εποχή στη λογοτεχνία, την περίοδο του ρεαλισμού. Ταυτόχρονα, όμως, πράγμα παράδοξο γι’ αυτόν, που πίστευε στο στυλ γραφής ως αυτοσκοπό, άφησε στις γενιές που ακολούθησαν τη μορφή της Έμμα Μποβαρύ, αιώνια και αγέραστη.

Το 1857 ο Φλωμπέρ και η Μαντάμ Μποβαρύ σύρθηκαν στα δικαστήρια με τη διπλή κατηγορία της προσβολής της δημοσίας αιδούς και της θρησκείας. Ολόκληρο το Κατηγορητήριο, η Υπεράσπιση και η Απόφαση της δίκης ακολουθεί και συμπληρώνει το πρώτο σημαντικό μυθιστόρημα του συγγραφέα, στον παρόντα τόμο.