Λαγ(κ)ός. Αλεπουδάκι. Περιαστικά δάση

Η «δραματουργία του αδιαφανούς» επικεντρωμένη σταθερά στην ερωτική επιθυμία, τα ανήλιαγα ψυχικά τοπία, τον κόσμο του περιθωρίου, το ατελέσφορο της αγάπης στην αμφίβολη εποχή του (υπερ)εγώ και της μονάδας, συνεχίζουν να τροφοδοτούν την τολμηρή θεατρική γραφή του Δημήτρη Φοινίτση. Ανοιχτή κι ελεύθερη, κάθε φορά, σε ποικίλες (σκηνοθετικές) αναγνώσεις.
ΛΑΓ(Κ)ΟΣ ή ο δείκτης της απληστίας
Μια ερημική παραλία στον ωκεανό. Δύο γυναίκες, κυνηγημένες από τα στεγανά μιας συντηρητικής κοινωνίας στη δυτική όχθη της Ευρώπης, διακόπτουν μια πληκτική καθημερινότητα, απολαμβάνοντας πρόσκαιρα τη δύναμη του ήλιου. Ένας... λαγός με σπάνια φυσικά και κληρονομικά «χαρίσματα» θωπεύει συστηματικά την αγάπη τους. Ο ίδιος -όταν γίνει αντιληπτός και εύκολα χειραγωγίσιμος- θα το πληρώσει ακριβά -αναλαμβάνοντας, στο τέλος, την ανακριτική διαδικασία της δολοφονίας του.
Περιαστικά δάση
Δυο δίδυμοι αδελφοί τρέμουν μη χάσουν τη γυναίκα που τους γέννησε και βρεθούν κυριολεκτικά στον δρόμο. Ζουν στην άκρη της πόλης σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Όταν το κακό συμβεί, η σύνταξη της εκλιπούσας πρέπει πάση θυσία να εξακολουθήσει να τους συντηρεί. Η παρ’ ολίγον εξαπάτηση της τράπεζας με τη μεταμφίεση του «μικρού» αδελφού θα ανοίξει την όρεξη του «ισχυρού» και η εκπόρνευση του «ανίσχυρου» θα γίνει μέρος του σχεδίου του για επιβίωση. Το τέλος του θα είναι τραγικό. Αυτό που αξίζει σε έναν βιαστή-αιμομίκτη.
Αλεπουδάκι - Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας εξαφάνισης
Όλα είναι δρόμος για το «αλεπουδάκι» που πουλάει σωρηδόν εφήμερους έρωτες σε εφήμερες πατρίδες. Η αφήγηση ενός βίου αβίωτου στις αστυνομικές αρχές δικαιολογεί -εν μέρει-την απομάκρυνσή του από συναισθηματικές επαφές στενού τύπου. Ο αγώνας για επιβίωση προέχει. Μόνο που ο επόμενος σταθμός θολώνει κάθε φορά το «τώρα» και την όποια πιθανότητα ευτυχίας. Το κυνήγι του «παχύτερου» θηράματος σε προηγμένες χώρες του Βορρά δεν θα έχει καλό τέλος και η θαμπή -από καιρό πια- γούνα του θα καεί μια για πάντα.