Ιουλιανός ο Παραβάτης

Έτος 354 μ.Χ. Ο Ιουλιανός, νεαρός σπουδαστής στην Αθήνα, είναι ο τελευταίος επιζών μιας αιματοβαμμένης πολιτικής εκκαθάρισης κατά την οποία εξοντώθηκε ολόκληρη η οικογένειά του. Καλείται αιφνιδιαστικά στην Αυλή του αυτοκράτορα Κωνστάντιου και φοβάται το χειρότερο, όμως τελικά βρίσκεται να κατέχει τη σφραγίδα του Καίσαρα της Δυτικής Αυτοκρατορίας. Έχοντας δοκιμαστεί σε αιματηρές μάχες οδηγώντας τις ρωμαϊκές λεγεώνες, ο Ιουλιανός αποδεικνύεται στρατιωτική ιδιοφυΐα, συντρίβοντας τις γερμανικές φυλές που για χρόνια απειλούσαν τη Ρώμη. Λίγο αργότερα, αψηφώντας τον ίδιο τον αυτοκράτορα και απέναντι σε συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις, διακινδυνεύει έναν εμφύλιο πόλεμο και αναδεικνύεται απόλυτος άρχοντας της αυτοκρατορίας. Μόλις στα τριάντα του, έχει γίνει ο ισχυρότερος άντρας σε ολόκληρο τον κόσμο. Τότε έρχεται στην επιφάνεια η σκοτεινή πλευρά των φιλοδοξιών του. Aποκηρύσσει το χριστιανισμό των παιδικών του χρόνων και στρέφει την προσοχή του στη σπουδαιότερη από όλες τις κατακτήσεις, την Περσική Αυτοκρατορία. Στην Περσία όμως, οι θεοί και η λογική του τον εγκαταλείπουν και μέσα σε μια στιγμή η πορεία της ιστορίας αλλάζει για πάντα...

«Γράφω για τον πόλεμο και για έναν άντρα, για έναν άντρα του πολέμου, αν και δεν υπήρξε εξαρχής τέτοιος. Ο?κόσμος τον έκανε έτσι, πλάθοντάς τον κατ’ αυτό τον τρόπο από αδύναμα και ταπεινά υλικά, όπως ένα θεσπέσιο γλυπτό φτιαγμένο από ευτελή ποταμίσια άργιλο – κι ύστερα ο κόσμος απέστρεψε το πρόσωπό του με αποτροπιασμό και φόβο μπροστά στο δημιούργημά του, παρότι θα περνούσαν πολλά χρόνια έως ότου αποκτήσει τη συνείδηση για να το πράξει.

Το πεπρωμένο ενός ανθρώπου καθορίζεται αναμφίβολα από τα γεγονότα, καθώς δεν είναι δυνατό να αποφύγουμε τις δάφνες και τις πληγές που η τυχαία μοίρα μάς κληροδότησε στις ζωές μας. Όμως, περισσότερο από τα γεγονότα, είναι η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου που τον διαμορφώνει – εκείνο το είδωλο και η ηχώ που ενυπάρχουν σ’ αυτόν από τον ίδιο το Θεό που τον έπλασε».