Ο Δούναβης - Λάσπη

Δύο θεατρικά έργα μιας από τις πλέον αναγνωρισμένες συγγραφείς στη Νέα Υόρκη, της Maria Irene Fornes, που εκτός από το γράψιμο επιδίδεται στη σκηνοθεσία, τη μετάφραση και τη στιχουργική. Οπως παρατηρεί στο προλογικό της σημείωμα η Σούζαν Σόνταγκ, το θέατρο της Φόρνες ξεκινάει από τη δεκαετία του '60 και το περίφημο downtown theatre, αλλά αποφεύγει τις μεγάλες ανατροπές και τις φανφαρόνικες εξεγέρσεις. Κι αν στην αρχή τα έργα της Φόρνες στήνονται γύρω από ένα παιχνίδι παραπλανήσεων, στην πορεία αποκτούν σαφώς δραματικό χαρακτήρα. Η Σόνταγκ προσθέτει πως τα σκηνικά πρόσωπα της συγγραφέα αναζητούν πάντα ή προσφέρουν καθοδήγηση: είναι πρόσωπα που «αποκαλύπτονται μέσω διδαχής» και καταλαμβάνονται συχνά από το πάθος της διδασκαλίας, χωρίς, όμως να αποτελούν ποτέ προϊόντα εγκεφαλικής επεξεργασίας ή επιδεικτικής διάθεσης. Οι πρωταγωνιστές της Φόρνες κινούνται, τουλάχιστον στην ώριμη περίοδο του έργου της, σ' ένα περιβάλλον μόνιμης απογοήτευσης και δυστυχίας. Κι αν είναι υποχρεωμένοι να υπομείνουν ένα τερατώδες ψυχικό βασανιστήριο, τούτο δεν σημαίνει πως η συγγραφέας έλκεται από το κακό το οποίο ανεβάζει επί σκηνής. Αντιθέτως, δοκιμάζει να το κατανοήσει και ενδεχομένως να εξηγήσει τα αίτια και τις αφετηρίες του. Οπως πολύ εύστοχα επισημαίνει και πάλι η Σόνταγκ: «Το έργο της Φόρνες χαρακτηρίζεται από ευστροφία, συχνότατα από χιούμορ, αλλά ποτέ από χυδαιότητα ή κυνισμό. Είναι εκλεπτυσμένο και μαζί αυθόρμητο». Ο «Δούναβης» και η «Λάσπη» ανήκουν στην πολύ πρόσφατη παραγωγή της Φόρνες και επιβεβαιώνουν πέρα ώς πέρα τις παρατηρήσεις της Σόνταγκ (πρόλογος).



ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 15/11/2002