Φορολογικός Πολυκώδικας - 17 Νομοθετήματα

Με την έκδοση του παρόντα Φορολογικού Πολυκώδικα ακολουθώντας ως διάγραμμα την οικονομική διάκριση των φόρων σε φόρους εισοδήματος, κεφαλαίου και κατανάλωσης, παρατίθενται τα βασικά νομοθετήματα του όλου συστήματος της φορολογίας όπως αυτά έχουν τροποποιηθεί ή τον πρώτον θεσπισθεί και ισχύουν και στην Ελλάδα.

Αρχικά, τίθενται οι διατάξεις του νέου ΚΦΕ (Ν. 4172/2013), όπως αυτές έχουν τροποποιηθεί και συμπληρωθεί με τις διατάξεις των Ν. 4223/2013 και 4254/2014.

Στη συνέχεια, λόγω του πρακτικού ενδιαφέροντος που θα εξακολουθεί να παρουσιάζει για αρκετά ακόμη χρόνια στην δημοσιονομική διοίκηση και στα διοικητικά δικαστήρια, κρίνεται σκόπιμο να περιληφθεί και ο προηγούμενος ΚΦΕ (Ν. 2238/1994), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί και συμπληρωθεί με τους νόμους 4110/2013, 4238/2014, 4254/2014, 4261/2014 και 4272/2014.

Ακολουθούν οι νόμοι για την φορολογία κεφαλαίου. Ειδικότερα,

– ο νόμος 4223/2013 (άρθρα 1-13), Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με τους νόμους 4250/2014, 4254/2014, 4276/2014, 4281/2014 και 4282/2014,

– ο νόμος για την φορολογία μεταβιβάσεως ακινήτων (Ν. 1587/1950), όπως έχει τροποποιηθεί με το ν. 4254/2014,

– ο Κώδικας διατάξεων για την φορολογία κληρονομιών, δωρεών, γονικών παροχών και κερδών από λαχεία (Ν. 2961/2001, όπως έχει τροποποιηθεί με τους νόμους 4254/2014 και 4261/2014).

Σε σχέση με τους φόρους κατανάλωσης (έμμεσοι φόροι) τίθενται:

– ο Κώδικας του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Ν. 2859/2000), όπως έχει τροποποιηθεί και συμπληρωθεί με βάση τις διατάξεις της έκτης Κοινοτικής Οδηγίας (που ενσωματώθηκε στην Οδηγία 2006/112/ΕΚ) με τους νόμους 4110/2013, 4238/2014, 4254/2014, 4261/2014 και 4281/2014,

– ο Εθνικός Τελωνειακός Κώδικας (Ν. 2960/2001) του οποίου τα άρθρα 53-141 ρυθμίζουν το νομικό καθεστώς των ειδικών φόρων κατανάλωσης, όπως αυτό έχει εναρμονισθεί προς τις αντίστοιχες ισχύουσες οδηγίες της ΕΕ με τους νόμους 4235/2014, 4238/2014, 4254/2014 και Ν.4261/2014,

– ο Ενωσιακός Τελωνειακός Κώδικας της ΕΕ (Κανονισμός 952/2013), που αντικατέστησε πρόσφατα τον Κοινοτικό Τελωνειακό Κώδικα (Κανονισμός 450/2008/ΕΚ).

Ακολουθούν οι νόμοι που περιέχουν τις διαδικαστικές διατάξεις ελέγχου και τις διατάξεις επιβολής κυρώσεων για τις παραβάσεις των ουσιαστικών φορολογικών νόμων. Ειδικότερα:

– ο Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 4174/2013) όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με τους νόμους 4239/2014, 4254/2014, 4258/2014, 4261/2014 και 4276/2014. Ο εν λόγω Κώδικας προβλέπει τη διαδικασία βεβαίωσης και είσπραξης των φορολογικών εσόδων καθώς και τις διοικητικές κυρώσεις για την μη συμμόρφωση προς την ισχύουσα νομοθεσία. Επισημαίνεται ότι με τις διατάξεις του νέου αυτού Κώδικα ο οποίος ουσιαστικά αντικαθιστά σε ένα βαθμό το Ποινολόγιο (Ν. 2523/1997) επέρχονται σημαντικές τροποποιήσεις στις διαδικασίες ελέγχου και επιμέτρησης των προστίμων,

– ο Κώδικας Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών (Ν. 4093/2012, Πρώτο παρ. Ε1) που αντικατέστησε τον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, όπως τροποποιήθηκε με τους νόμους 4110/2013 και 4254/2014,

– το Ποινολόγιο (άρθρα 1-22 παρ. 3, 24, 25, 38 Ν. 2523/1997), όπως έχει τροποποιηθεί με τους νόμους 4110/2013, 4254/2014 και 4274/2014.

Τέλος, κρίθηκε αναγκαίο να περιληφθούν σε παράρτημα του παρόντα Πολυκώδικα αυτούσιες οι διατάξεις των οδηγιών της ΕΕ όπως ισχύουν, σχετικές με την διασυνοριακή συνεργασία μεταξύ των κεφαλαιουχικών εταιριών των κρατών μελών και η οδηγία φορολόγησης των τόκων από καταθέσεις ιδιωτών σε πιστωτικά ιδρύματα άλλου κράτους μέλους, καθώς στις διατάξεις του Ν. 2238/1994 και του Ν. 4172/2013 περί φορολογίας εισοδήματος, παρατηρούνται παραπομπές στις διατάξεις των πιο πάνω οδηγιών. Άλλωστε, με δεδομένο ότι οι εν λόγω οδηγίες της ΕΕ αποτελούν το νομικό πλαίσιο εναρμόνισης της άμεσης φορολογίας των κρατών μελών, η περίληψή τους στο παρόντα Κώδικα ενδείκνυται και για την αξιολόγηση της ορθής μεταφοράς των ενωσιακών ρυθμίσεων στην εσωτερική έννομη τάξη.