Εκεί που οι άγγελοι φοβούνται να διαβούν

Εκείνη τη στιγμή το αμάξι μπήκε σ' ένα δασάκι σκούρο και μελαγχολικό, ανάμεσα στον καλλιεργημένο λόφο. Τα δέντρα ήταν μικρά και χωρίς φύλλα, αλλά οι κορμοί τους ορθώνονταν ανάμεσα σε μενεξέδες όπως οι πελαγόπετρες μέσα σε θάλασσα καλοκαιρινή. Υπάρχουν μενεξέδες στην Αγγλία, αλλά όχι τόσοι πολλοί. Ούτε και στη ζωγραφική βλέπει κανείς τόσο πολλούς, γιατί κανένας ζωγράφος δεν έχει το θάρρος. Τα αυλακώματα από τις ρόδες των κάρων ήταν κανάλια, τα βαθουλώματα λιμνοθάλασες, ακόμα και η στεγνή άσπρη άκρη του δρόμου ήταν πιτσιλισμένη, σαν ξέρα μέσα σε βάλτο, που θα κατακλυστεί σε λίγο από την ανοιξιάτικη πλημμύρα. Ο Φίλιπ δεν έδωσε προσοχή: σκεφτόταν τι άλλο να πει. Αλλά τα μάτια του είχαν σημειώσει την οορφιά και τον κατοπινό Μάρτη δεν ξέχασε πως ο δεόμος για το Μοντεριάνο περνάει μέσα από αμέτρητα λουλούδια.