Σαρ Πούχι

Ένα σώμα γοητευτικών κειμένων που διαπερνά με ευαισθησία, ομορφιά, ακρίβεια και έμπνευση όλα τα κοινωνικά ζητήματα, είτε με σύγχρονες περιγραφές είτε με αναφορές σε μύθους και περιβάλλοντα αλλοτινών εποχών. Ολοκληρωμένα αποσπάσματα ενός μεστού λόγου που αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση για τον έρωτα και τον θάνατο, τον ρατσισμό και την υποκρισία, το όμορφο και το φθαρτό, καθώς οι διάφοροι μικροί και μικρές ηρωίδες του κειμένου παρελαύνουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη προσομοιάζοντας στον θίασο των παλιάτσων του Σαρ Πούχι, του αντικαταστάτη βασιλιά...
"Το μόνο που ξέρω είναι πως σ' αγάπησα επώδυνα, χωρίς να περιμένω τίποτα, κι όταν όλα τελείωσαν το μόνο που απέμεινε ήταν αυτός ο διαρκής θάνατος. Πώς να στο περιγράψω; Ας πούμε πως ήσουν μια ξένη γη, ένας πλανήτης που κάποτε προσγειώθηκα. Εντάξει; Ήσουν ένας πλανήτης. Εγώ ήμουν ένας φοβισμένος κοσμοναύτης, δειλός, πρώτη φορά έξω στο διάστημα. Πρώτη φορά ταξίδευα στ’ αστέρια. Αλλά μέρα με τη μέρα άρχισα να εξερευνώ. Κι έτσι κατάφερα να μάθω τόσο καλά τα εδάφη και τους ουρανούς σου και τα μικρά αστέρια πάνω από τα σύννεφα σου. Έμαθα για τις βροχερές σου μέρες αλλά και τις ηλιόλουστές σου. Έμαθα πως να προστατεύω τον εαυτό μου από τις ξαφνικές σου καταιγίδες και προσπαθούσα να προστατεύω κι εσένα, ή τέλος πάντως τα κομμάτια σου εκείνα που μπορούσα να προστατεύσω με το πρωτόγονο παράπηγμά μου, τις λιγοστές μου φλόγες και μερικά αρχαία εργαλεία. Έφτασα σε ένα στάδιο όπου ένιωσα ασφαλής. Ξάπλωνα στη γη σου σαν να ήμουν κομμάτι σου και εσύ κομμάτι μου. Μα ίσως η αρχή της οικειότητας είναι κατά κάποιον τρόπο ένα τέλος".
[Από το διήγημα Εξομολογήσεις ενός Ιδεοψυχαναγκαστικού]