Το ελληνικό υπόβαθρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Οι ελληνικές ρίζες της Ευρώπης

Οι πολιτικές, οι οικονομικές και οι κοινωνικές ανακατατάξεις που συντελούνται στις μέρες μας στις χώρες της Ευρώπης έχουν ως συνέπεια την παρατηρούμενη σύγχυση στους λαούς της γηραιάς αυτής ηπείρου αναφορικά με τον προσδιορισμό όχι τόσο της εθνικής τους ταυτότητας, όσο με τον προσδιορισμό της πνευματικής τους ταυτότητας. Η αναζήτηση, όμως, και ο ορισμός των στοιχείων που συνθέτουν την πνευματική εικόνα των λαών της Ευρώπης δεν είναι κάτι που μόλις σήμερα άρχισε να απασχολεί τον κάθε Ευρωπαίο. Από την ίδρυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μετά και χωρίς διακοπή το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων στόχευε στην επισήμανση εκείνων των δυναμικών στοιχείων που συνέβαλαν στη διαμόρφωση κοινωνιών με ανθρώπινο πρόσωπο ή που πάνω σ' αυτά στηρίχθηκε ο πολιτισμός των λαών της Ευρώπης.

Όλη η ζωή και η δραστηριότητα των Ρωμαίων και των λαών της αυτοκρατορίας συνείχετο και διεκρατείτο από τη σκέψη και τις έννοιες που ήρθαν σε επικοινωνία μαζί του (Αραβες, Αρμένιοι, Σλάβοι, Αιθίοπες κ.ά.). Εξαίρεση στον κανόνα αυτό δεν αποτέλεσαν οι σκοτεινοί αιώνες της οθωμανικής κυριαρχίας πάνω στην ελληνική χώρα, αφού η Ευρώπη έκανε πιο έντονο το ενδιαφέρον της για επιστροφή στην πηγή του πολιτισμού της, για επιστροφή στην αρχαία Ελλάδα και την ελληνιστική κληρονομιά.

Η σύσταση του νέου ελληνικού κράτους χαιρετίσθηκε από τους λαούς της Ευρώπης με ενθουσιασμό, γιατί στο μέλλον θα τους χρησίμευε ως ορατό σημείο αναφοράς στο νεότερο γίγνεσθαί τους, με αποκορύφωμα την ευρωπαϊκή ενοποίηση, στα όρια της οποίας ιδιαίτερο λόγο και ιδιάζουσα φωνή δικαιούται να έχει ο ταμειούχος της ελληνοευρωπαϊκής κληρονομιάς ελληνικός λαός.

Το έργο του σεβασμιότατου μητροπολίτη Πισιδίας κ. Μεθόδιου Φούγια αποτελεί συνέχεια των πολλών έργων του, που δημοσίευσε τα τελευταία δέκα χρόνια, με στόχο να καταδείξει με αδιαφιλονίκητα στοιχεία την ευεργετική παρουσία των ελληνικών πολιτιστικών στοιχείων στη δημιουργία των παραδόσεων των λαών που ήρθαν, κατά την ιστορική τους διαδρομή, σε επικοινωνία με τον ελληνικό κόσμο. Τα συμπεράσματα του σεβασμιότατου συμπίπτουν εν πολλοίς προς τα συμπεράσματα ημετέρων και ξένων που έχουν καταπιασθεί σοβαρά με το θέμα της ελληνικής συνεισφοράς στον εκπολιτισμό των ευρωπαϊκών λαών. Κατά τούτο πρωτοτυπεί ο σεβασμιότατος, ότι τα συμπεράσματά του είναι βγαλμένα από μια συγκριτική έρευνα και δεν είναι μόνο πειστικά αλλά και αδιαφιλονίκητα.