Ο μελανόκαρδος

«Η βροχή έριχνε ένα χλομό φως στο σκοτάδι και ο άγνωστος δεν ήταν παρά μια αμυδρή σκιά. Μόνο το πρόσωπό του έφεγγε λευκό καθώς κοίταξε προς τα πάνω τη Μέγκι».

Ποιος είναι ο Σκονοδάχτυλος, ο μυστηριώδης άγνωστος; Και ποιοι είναι ο Αιγόκερως και ο Ασημόγλωσσος; Τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αλλά και πολλά άλλα, ανακαλύπτει η Μέγκι σε ένα ορεινό χωριό της Ιταλίας – και σε ένα βιβλίο.

Στο δεύτερο βιβλίο της η Κορνέλια Φούνκε επιβεβαιώνει την αξία της ως σπουδαίας μυθιστοριογράφου έργων φαντασίας με μια περιπέτεια που ταξιδεύει τον αναγνώστη στον κόσμο της μαγείας αλλά και της αυτογνωσίας.

Ήρωες που ξεπηδούν από τη φαντασία πολιορκώντας τον πραγματικό κόσμο, σε μια ιστορία έξω από το χρόνο, ώσπου αποκαλύπτεται η μόνη αλήθεια: η δύναμη δεν πηγάζει από το φόβο και την επιβολή της εξουσίας μα από την επικοινωνία και την αγάπη.


«Γιατί η Μέγκι είχε ένα σχέδιο: ήθελε να μάθει να υφαίνει ιστορίες όπως ο Φενόλιο. Ήθελε να μάθει να ψαρεύει λέξεις έτσι ώστε να μπορεί να τις διαβάζει στη μητέρα της χωρίς να ανησυχεί για το ποιος μπορεί να ξεπεταχτεί από την ιστορία και να την κοιτάξει με νοσταλγικά μάτια. Μόνο οι λέξεις μπορούσαν να στείλουν πίσω όλα αυτά τα πλάσματα που ήταν φτιαγμένα μόνο από γραπτά λόγια. Έτσι η Μέγκι αποφάσισε ότι οι λέξεις θα γινόταν το επάγγελμά της. Και πού θα μπορούσε να μάθει αυτό το επάγγελμα καλύτερα από ένα σπίτι όπου οι νεράιδες έχτιζαν τις φωλιές τους στον κήπο και τα βιβλία ψιθύριζαν τα βράδια από τα ράφια;

»Όπως είχε πει και ο Μο: το να γράφεις παραμύθια είναι κι αυτό ένα είδος μαγείας».

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου