Προς την ελευθερία στον έρωτα ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Ο μεγάλος γάλλος ουτοπιστής Φουριέ, αντιτασσόμενος στον χριστιανικό ασκητισμό και στην καταπίεση της ανθρώπινης φύσης, έχτιζε τα φαλαναστήριά του (τα μελλοντικά κοινόβια) πάνω σε μια σωστή και λογική χρησιμοποίηση και σ’ ένα σωστό και λογικό συνδυασμό των ενστίκτων και των παθών. Πρόκειται για μια βαθιά σκέψη. Ένα εργατικό κράτος δεν είναι ούτε πνευματική τάξη, ούτε μοναστήρι. Παίρνουμε τους ανθρώπους όπως τους δημιούργησε η φύση και όπως ενμέρει τους διέπλασε και ενμέρει τους σακάτεψε η παλιά κοινωνία. Μέσα σ’ αυτό το ζωντανό ανθρώπινο υλικό ψάχνουμε να βρούμε σε ποιο σημείο μπορούμε να στηρίξουμε το μοχλό της επανάστασης, του κόμματος και του κράτους. Η επιθυμία για διασκέδαση, για ξεγνοιασιά, για ευθυμία, για γέλιο είναι μια επιθυμία νόμιμη της ανθρώπινης φύσης. Μπορούμε και οφείλουμε να της δίνουμε ικανοποιήσεις όλο και πιο καλλιτεχνικές, αλλά ταυτόχρονα οφείλουμε να κάνουμε την ψυχαγωγία ένα λοργανο συλλογικής μόρφωσης, χωρίς εξαναγκασμούς και διευθυντικές παρενοχλήσεις.
Ρεότσκι, Προβλήματα της καθημερινής ζωής



ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εισαγωγή του Ντανιέλ Γκερέν
Πρόλογος

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Φυσικός και αισθηματικός έρωτας
Η αντι-ηθική
Ασκήμιες του έρωτα
Για τις γυναίκες
Για το γάμο
Για τη μοιχεία ή κεράτωμα
Για τους γέρους
Συμπεράσματα

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ

Το κλειδί της αρμονίας: Η χρησιμοποίηση των παθών
Τα προκαταρκτικά της αρμονίας: Μια καινούργια αγωγή
Το αγγελικάτο
Η ερωτική υπηρεσία που οφείλεται στους γέρους
Για το όργιο
Και το ταμπού της αιμομιξίας;
Κατακλείδα: Να κάνεις έρωτα με σοφούς και καλλιτέχνες