Γάλα σε σκόνη

Σιωπή δωματίου ή
Στον αστερισμό της γόνιμης θλίψης

Έφυγαν όλοι
Το παλιό μαύρο πιάνο
ψάχνει φινάλε

Πυροβολήστε τον πιανίστα

Δίχως πρόθεση να σοκάρουμε τους κλασικούς μελετητές των χαϊκού που ξενίζονται με τους επιχειρούμενους νεωτερισμούς πάνω στο πανάρχαιο γιαπωνέζικο είδος της ποίησης, παρουσιάζουμε σήμερα το «Γάλα σε σκόνη» της Τζένης Φουντέα-Σκλαβούνου, με την ποιήτρια να καινοτομεί προτείνοντας ένα Υστερόγραφο ως συμπλήρωμα των 44 ποιημάτων της, που θα μπορούσαν να προσδιοριστούν ως χαϊκού-ποιήματα εσωτερικού χώρου. Μια ακόμα «παρασπονδία» αν θεωρούσαμε νομοτελειακή και μονοδιάστατη την περί φύσεως θεματική των χαϊκού.

Κλειστά παντζούρια
Τραβηγμένες κουρτίνες
Ορατό σκότος

Φωταγωγημένο κελί

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες: ΕΜΕΙΣ, ΕΣΥ, ΕΓΩ, προοιωνίζοντας το διάλογο ή την πλήρη απελευθέρωση/απογύμνωση της δημιουργού μπρος στα πρόσωπα που την περιβάλλουν, ως δρώντες πρωταγωνιστές επί σκηνής, στην ερμηνεία ή την ανάγνωση του έργου.

Με την ποίησή της η Τζένη Φουντέα-Σκλαβούνου σκιαγραφεί –παρ’ ολίγο να πω σκιαμαχεί– αφήνοντας Ίχνη προσωπογραφίας στον ποιητικό της καμβά: Πωλείται αιματογραφία σε μουσαμά? Η αγάπη –όταν τελειώνει– είναι πιο κρύα από το θάνατο? Έρωτας ανθρωποφάγος? Έρωτας ζωοδότης? Ακροβατώντας χωρίς δίχτυ ασφαλείας? Όπου και να κοιτάξεις οι απόντες σού κρύβουν τη θέα? Nυκτερινό ρεσάλτο? Η βία είναι η καλύτερη πειθώ, είναι μερικά «Υστερόγραφα» που έρχονται να ζωοποιήσουν με δύναμη, εγκαρτέρηση, ή πικρό φλέγμα μια σκληροτράχηλη ποίηση:

Με καθήλωσε
τόση εσωστρέφεια
Έχω σκεβρώσει

Υπάρχει κάποιος να σπρώξει
το αναπηρικό καροτσάκι;

Κώστας Κρεμμύδας