2012 Το τέλος της ύβρης

Χρονιά φορτωμένη με προφητείες, προκαταλήψεις, κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα, το 2012 χτυπάει την πόρτα των Ελλήνων. Όχι πως μέχρι χθες ο ουρανός ήταν ανέφελος, ή πως το χαμόγελο κι η αισιοδοξία κυριαρχούσαν στην καθημερινότητα. Με τη γενικευμένη κρίση των αξιών και την υποδούλωση σε ξενόφερτα πρότυπα, το μοιραίο έτος που καταφθάνει, μοιάζει μάλλον με το επιστέγασμα μιας καθολικής παρακμής παρά ένα ξαφνικό γεγονός που θα προκαλέσει τριγμούς σε μια κοινωνία αθώα. Βέβαια, το περίφημο ημερολόγιο του πολιτισμού των Μάγια που άνοιξε τον παγκόσμιο χορό των θεωριών και των προλήψεων, όσο κι αν είναι ξεκάθαρο στις ημερομηνίες, όσο κι αν έχουν ήδη επαληθευτεί σε παρελθόντα γεγονότα τα αρχαία λεγόμενά του, έχει μια δισυπόστατη πρόβλεψη για το 2012. Το "τέλος" στο οποίο αναφέρεται, είναι το τέλος των πάντων; Είναι ο ολοκληρωτικός αφανισμός αυτού του πλανήτη; Είναι, όπως έχει ήδη ακουστεί, η σύγκρουση της Γης με τον πλανήτη Νιμπίρου ή, κατά άλλους, αναστροφή των πόλων; Η από αιώνες μελετούμενη Δευτέρα Παρουσία; Η εμφάνιση εξωγήινων ή ενδογήινων όντων που θα αλλάξουν δραματικά τον τρόπο επιβίωσης - όσων επιβιώσουν; Κάποιο άθλιο παιχνίδι των ισχυρών, που θα εξαπολύσουν τα όπλα καταστροφής παρουσιάζοντας τα ως φυσικά φαινόμενα;

Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση για το γήρας "ου γαρ έρχεται μόνον", φαίνεται πως ό,τι και να συμβεί τελικά, το 2012 "ουκ έρχεται μόνον". Απεναντίας, στέλνει προπομπούς κάθε είδους, τους περισσότερους από τους οποίους οι Έλληνες έχουν ήδη εμπεδώσει, ακόμα και αυτοί οι λίγοι που δηλώνουν χαλαροί κι αισιόδοξοι: ο κοινωνικός ιστός διαλύεται, οι αξίες γκρεμίζονται, η απληστία απλώνει τα πλοκάμια της σαν τέρας προϊστορικό, η άρχουσα τάξη έχει κουρελιάσει το "δημοκρατικό" μανδύα της κι αφήνει με ωμότητα να φανεί το αληθινό, αιμοσταγές της πρόσωπο.

Οι Έλληνες ζουν το σταδιακό γκρέμισμα μιας εποχής σε κάθε επίπεδο και την ενθρόνιση της Ύβρης στις ζωές τους. Τίποτα ξαφνικό, κανένας κεραυνός εν αιθρία: άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, νιώθουν το τέλος να πλησιάζει, χωρίς καλαμπούρια αυτή τη φορά. Η Ύβρη, στολισμένη και καθισμένη στο θρόνο που οι απλοί θνητοί της έστησαν, δείχνει τα δόντια της χαμογελώντας αηδιαστικά. Λοιπόν, ποιο είναι αυτό το "τέλος" που φέρνει μαζί του ο Δεκέμβρης του 2012; Παρακολουθούμε τις ζωές των ανθρώπων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η ορεινή Πελοπόννησος, η Άρτα, η Κρήτη, η Ικαρία, ο κάμπος της Ορεστιάδας και η Αττική, είναι κάποιες από τις περιοχές που ζουν γεγονότα καταλυτικά. Είναι η ώρα του τέλους της Ζωής, ή το τέλους της Ύβρης; Νυχτώνει, είναι σίγουρο, αλλά για ποιον; Πρέπει οι απλοί άνθρωποι να αποχαιρετήσουν τη ζωή ή μήπως η Ύβρη, υπερτιμώντας τη δύναμή της, πέσει στον ίδιο λάκο που έσκαβε για τα θύματά της;