Ποτέ δεν είχαμε τον χρόνο

Την εποχή που οι Έλληνες προσπαθούν, καταθέτοντας ψυχή και αίμα, να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό, η ζωή σε ένα κτήμα μοιάζει να ξετυλίγεται γεμάτη εντάσεις, με εγωκεντρικούς αλλά και πολύπλοκους χαρακτήρες, ταγμένους όμως στο καθήκον, για να αφεθεί σ’ έναν «παράτυπο» έρωτα και μια παθιασμένη σχέση, που την τροφοδοτεί μια μόνιμη απουσία. Με φόντο μια παραποιημένα βάναυσα εποχή, μια γνωστή-άγνωστη επανάσταση, θλιβερή μέσα στη μεγαλοσύνη της, με προδοσίες, εμφύλιες συγκρούσεις και αγριότητα, το «Ποτέ δεν είχαμε τον χρόνο» συνταράσσει ως μια μοναδική ιστορία αγάπης, με δραματική πλοκή και απίστευτες κορυφώσεις. Σε αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα ο πόθος της Δέσποινας, της «αφέντισσας», για ελευθερία, μπλέκεται με τη λαχτάρα της για τον καπετάνιο Τάσο, που αγάπησε με έναν απόλυτο αντισυμβατικό τρόπο. Ανυπότακτη, επαναστάτρια, με λαξεμένες ηθικές αξίες, αυταρχική και πεισματάρα αναζητά μια άπιαστη ευτυχία, μέχρι που ηττημένη, κυρίως από την αμετροέπεια του γιου της, εγκαταλείπει τον πρωταγωνιστικό της ρόλο και αποσύρεται στις αναμνήσεις της.