Η χρυσή τομή στη λήψη αποφάσεων

Χρυσή τομή... Γιατί αυτό το κοινώς παραδεδεγμένο αισθητικώς ωραίο να μην είναι αποτέλεσμα μιας ισορροπίας παραμέτρων; Και αν συμβαίνει αυτό, γιατί πρέπει να αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση και όχι περίπτωση εντασσόμενη σε μια γενικευμένη έκφραση της ισορροπίας στη φύση;

Η επίτευξη του τέλειου θα παραμείνει ανεκπλήρωτος πόθος του ανθρώπου, ρεαλιστικός στόχος του οποίου θα πρέπει να είναι η επίτευξη του βέλτιστου. Αυτό καταδεικνύει η μέχρι σήμερα κοπιώδης προσπάθεια για κατάκτηση της απόλυτης γνώσης. Σε αυτό το πλαίσιο, οι μεγάλες επιστημονικές εξελίξεις του 20ού αιώνα έρχονται να βεβαιώσουν, σε πείσμα όσων πίστευε ο Αϊνστάιν, ότι πράγματι «ο θεός παίζει ζάρια» με τη φύση. Παίζει όμως με ζάρια σημαδεμένα. Γεγονός που οδηγεί στην εμφάνιση συγκεκριμένων ισορροπιών, μεταξύ των οποίων η χρυσή τομή φαίνεται να κατέχει προεξάρχουσα θέση. Θέση η οποία μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθείται στη διαδικασία λήψης αποφάσεων προκειμένου να έχουμε περισσότερες πιθανότητες για την επίτυξη του βέλτιστου, στα πλαίσια τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου