Έρκαχοθ

"Αποδέξου με, Έρκαχοθ, γιατί είμαι το σπαθί σου και κανένα όπλο δεν θα σε υπηρετήσει καλύτερα από μένα. Μάρτυρες μου η γη, ο ουρανός και το αίμα..."

Έτσι μίλησε ο Αρχάνιεν, το Κρύο και Μαύρο Ατσάλι.

Λεγόταν Έρκαχοθ και ερχόταν από την κοιλάδα του Νόρνιμ. Ήταν μαθητευόμενος των Ιπποτών του Λυκόφωτος εκεί στον Βορρά, στην άκρη του κόσμου, στην άκρη των χαρτών και της γνώσης. Και έπρεπε να σκοτώσει έναν δράκο, για να χριστεί ιππότης. Αυτή ήταν η τελευταία του αποστολή, ορισμένη για να τον ταπεινώσει, γιατί ήταν αριστερόχειρας και όλοι τον θεωρούσαν κακορίζικο και ανάξιο για ιπποσύνη. Αλλά η καταστροφή ερχόταν για όλο τον Βορρά. Στο σκοτάδι, κάτω από έναν φλεγόμενο ουρανό, ο Έρκαχοθ ήταν μόνος, χωρίς κανέναν να τον συμβουλέψει και να τον ενθαρρύνει. Αλλά εκεί όπου άλλοι βρίσκουν απόγνωση, εκείνος βρήκε ατσάλι. Θα στεκόταν, ακόμα και μόνος του αν ήταν ανάγκη, και θα πολεμούσε.

"Όπλο ξένο, εσύ ήσουν το εργαλείο που θα με γελοιοποιούσε και εγώ με τη σειρά μου θα πατούσα πάνω σου, για να γίνω Ιππότης. Όμως, τώρα η ζωή μου κινδυνεύει και αυτό που ζητώ είναι η βοήθειά σου. Λένε ότι τα ονόματα έχουν δύναμη. Είμαι ο Έρκαχοθ και είμαι αριστερόχειρας. Ό,τι δόξα είναι γραμμένη για σένα, θα είναι μισή στο χέρι μου. Υπηρέτησέ με, παρ' όλα αυτά. Είσαι ο Αρχάνιεν, το Κρύο και Μαύρο Ατσάλι, γιατί πάγο βλέπω στην καρδιά σου και μαύρο αίμα θα τρέξει πάνω σου. Είσαι το σπαθί μου".

Το "Νόρνιμ", το πρώτο μέρος της σειράς επικής φαντασίας του Νίκου Γαϊτανόπουλου, είναι η εικονογραφημένη ιστορία ενός αγοριού που ήθελε να γίνει ιππότης... Δεμένος με τρεις όρκους, δεν έχει άλλο δρόμο παρά να πολεμήσει, ίσως και να πεθάνει, για να βλαστήσει ο σπόρος μιας εποχής όπου οι σκιές και ο φόβος θα είναι μονάχα ιστορίες.