Αραδήν

Τοπία, άνθρωποι και ιστορίες αναδύονται σαν ανάγλυφες εικόνες. Το παρελθόν αναπλάθεται στο παρόν μέσα από το προσωπικό βίωμα. Ο νόστος εννοείται ως ένα ταξίδι με επιστροφή. Η γεωγραφία αυτού του ταξιδιού γίνεται η γεωγραφία ενός τόπου, ενός βουνού, ενός φαραγγιού, ενός σπιτιού, ενός δέντρου. Ο έρωτας, η νοσταλγία και η θάλασσα οδηγούν σε μια άλλη γεωγραφία χωρίς όρια, στο βαθύ λόγο της ψυχής.

Η Ανάδενα (αρχαία Αραδήν) και το φαράγγι της, «το φαράγγι του Αγγέλου», με το ναό του Αϊστράτηγου (Αρχαγγέλου Μιχαήλ) και τον εγκαταλελειμμένο οικισμό, οι θρύλοι των σφακιανών βουνών, το «Κάστρο του νερού» (Κούλες Ηρακλείου), η Γόρτυνα, η Κρήτη αλλά και τα νησιά του Αιγαίου και η «Άορνος» πέτρα στην Αθήνα, η ιστορία και οι ιστορίες συνυφαίνονται με προσωπικές αναμνήσεις σ’ ένα διευρυμένο παρόν που ολοένα κινείται. Οι τόποι ως χώροι που εκτυλίχτηκαν οι ζωές των ανθρώπων και έχουν ενσωματώσει τις βιογραφίες τους γίνονται το ζωντανό σκηνικό του ποιητικού λόγου.