Πού ζει ο λύκος;

Ήταν ακόμη πράσινα τα φύλλα και ταξίδευε έξω απ' την Αθήνα. Ένα μικρό αμάξι φίλοι. Η Παύλα δέντρο αόρατο και φυτεμένο στο πίσω κάθισμα ωσάν αποφυλακισμένος που επιστρέφει και τον εμποδίζει το τζάμι μόνο του αυτοκίνητου από τα έξω δέντρα. Ξυράφι γυάλινο και, όπως σκέψη, ξεχωρίζει το δέντρο από το δέντρο, την όραση απ' το θέαμα, το γυρισμό από την εγκατάλειψη. Οι φίλοι σε μια μετατοπισμένη χρονικά περιήγηση στην ίδια εξιδανικευμένη φύση
κύματα δέντρα μπαίνουν και τη χτίζουν, κρέμονται στον τοίχο τεντωμένα φύλλα, κόμποι το θαλασσινό αλάτι, αποτυπώματα του πόθου, αέρας της παλιάς αυλής κύματα δέντρα φεύγουν κι έρχονται ώς τ' αμάξι, βουνά με κάστρα, οι συνεχείς καμπύλες του φθινόπωρου, οι κότες, οι αντένες, τα ζήτω των επιγραφών, μεγάφωνα, ελληνικοί ερειπιώνες, οι λιθογραφίες, η λεπτή χρυσή κορνίζα, η ταπετσαρία του σαλονιού. Έρχεται το σκυλί, ορμά γαυγίζοντας στ' αμάξι, ξαναγυρνάει στο κοπάδι. Έρχεται φεύγει η μικρή πεδιάδα με τα στάχια
πάνω της το λευκό σου σώμα τεράστιο και λυπημένο αιωρείται. Τα μάτια σου άγουροι πικροί καρποί ολόγυμνοι. Σε μια πδιάδα είσαι μαρμαρένιος.[…]

από την "Εκδρομή στη φύση"