Ο κόσμος όπως είναι!

Μια κλασική κριτική που γίνεται στην αναρχική αντίληψη είναι εκείνη που εστιάζει σε μια πρωταρχική αγαθή προδιάθεση των ανθρώπων. Ότι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους καλοί και αγαθοί και οι θεσμοί και οι φορείς της εξουσίας είναι αυτοί που τους αλλοτριώνουν και τους αναγκάζουν να παρεκτρέπονται από τις φυσικές τους κλίσεις.

Αυτή η κριτική δεν καταγράφεται μόνο από τους υπέρμαχους της διαχωρισμένης εξουσίας, του κράτους και της γενικευμένης αντιπροσώπευσης, από εκείνους δηλαδή που, είτε πατούν σε ένα προοδευτικό έδαφος είτε όχι, υιοθετούν παρόλα αυτά μια χομπσιανή επιχειρηματολογία για να δικαιολογήσουν την υιοθέτηση "αναγκαίων κακών" στη θεσμιστική ιστορία της ανθρωπότητας.

Καταγράφεται και από τους μεταδομιστές και τους μετα-αναρχικούς, όπως έχει φανεί στο βιβλίο που έχουμε εκδώσει, Εισαγωγή στον μετα-αναρχισμό, δίνοντας το έναυσμα στο συγγραφέα του ανά χείρας βιβλίου να περιηγηθεί στην ιστορία των εκφραστών του αναρχισμού προκειμένου να δείξει αν κάτι τέτοιο ισχύει ή αν είναι μια υπερβολικά απαισιόδοξη κριτική προσέγγιση του αναρχισμού.