Τα φυλαχτά μου

Μέρες πιο µπροστά ονειρευόταν τη µέρα του πανηγυριού. Κάθε χρόνο την περίµεναν µε λαχτάρα όλα τα παιδιά, αλλά φέτος γι’ αυτόν όλα ήταν αλλιώτικα. Για πρώτη φορά θα φορούσε καινούργιο µακρύ παντελόνι. Μέχρι τώρα πάντα ήταν µε κοντό, και µόνο τον χειµώνα φορούσε πού και πού και κάνα γκολφ, όταν έκανε πολύ κρύο.

Και ξαφνικά θα έµπαινε στον κόσµο των αντρών, αντράκι και αυτός, µε άσπρο πουκάµισο και µακρύ παντελόνι, και µε το µαύρο αχνό χνούδι στα µάγουλα και στο πάνω χείλος του.

Τρεις πρόβες είχε κάνει στον ράφτη, και τώρα τον περίµενε στην ντουλάπα κρεµασµένο για να το φορέσει ανήµερα του Αγίου Κωνσταντίνου.

Τη µέρα που θα ερχόταν στο χωριό του η Ανθούλα…

Ηθη και έθιµα πλεγµένα µε νοσταλγικές, βιωµατικές ιστορίες διανθισµένες µε χιούµορ, από µια άλλη εποχή, µιας άλλης, ξεχασµένης από χρόνια Ελλάδας.

Ιστορίες που έχουν µείνει ανεξίτηλες στο µυαλό και στην καρδιά, από ένα παραδοσιακό χωριό που προϋπήρχε της εποχής των τρωικών πολέµων, το χωριό του Βρυσαγενούς Διονύσου και της Βρισηίδας του Αχιλλέα, τη Βρίσα στη Λέσβο.

Ιστορίες και αναµνήσεις που σιγά σιγά ξεθωριάζουν µε τον χρόνο και χάνονται, όπως χάθηκαν εκκλησίες, σχολεία, καφενεία, πατρικά και ένα µεγάλο κοµµάτι του χωριού από τον σεισµό, τον Ιούνη του 2017.

Αναµνήσεις πολύτιµες σαν φυλαχτά.

Αυτές που δεν πρέπει να τις αφήσουµε να χαθούν.