Στατική

Αντικείμενο της Μηχανικής αποτελεί η μελέτη της ηρεμίας, της κίνησης και της παραμόρφωσης των υλικών σωμάτων και των σχετικών με αυτές δυνάμεων. Έτσι η Μηχανική αποτελεί κλάδο των φυσικών επιστημών δεδομένου ότι ασχολείται με τη διερεύνηση των φαινομένων του φυσικού κόσμου και τη διατύπωση των σχετικών νόμων, οι οποίοι τα διέπουν. Συνάμα όμως η Μηχανική αποτελεί τη βάση των τεχνικών επιστημών, εφ' όσον οι νόμοι της συνιστούν το θεμελιώδες υπόστρωμα στο οποίο στηρίζονται οι επιστήμες αυτές και η σύγχρονη τεχνολογία.
Η Μηχανική είναι η παλαιότερη από τις φυσικές επιστήμες. Η αρχή της ανάγεται στον τρίτο π.Χ. αιώνα, όταν ο Αρχιμήδης έθεσε τους νόμους της άνωσης και του μοχλού. Στην περίοδο της Αναγέννησης η Μηχανική γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη με τις εργασίες του Stevin ο οποίος έθεσε πολλές βασικές αρχές της στατικής και του Γαλιλαίου ο οποίος συνετέλεσε στη θεμελίωση της δυναμικής. Η μεγάλη όμως ανάπτυξη της Μηχανικής στους τελευταίους τρεις αιώνες οφείλεται στο Νεύτωνα ο οποίος έθεσε τους θεμελιώδεις νόμους της ηρεμίας και της κίνησης των σωμάτων. Ο Νεύτων θεωρείται ο θεμελιωτής της λεγόμενης Κλασσικής ή Νευτώνιας Μηχανικής. Σημαντική πρόοδος της Μηχανικής πραγματοποιήθηκε με τις εργασίες των Bernoulli, Euler, Lagrange, και Hamilton. Η εμφάνιση του Einstein με την εισαγωγή της θεωρίας σχετικότητας στις αρχές του εικοστού αιώνα, διατάραξε το καθεστώς της Κλασσικής Μηχανικής, την οποία και έθεσε σε νέα βάση. Η νέα όμως αυτή θεώρηση της Μηχανικής δεν πρέπει να θεωρηθεί κατά κανένα τρόπο ότι μείωσε τη σημασία της Κλασσικής Μηχανικής, οι νόμοι της οποίας αποτελούν τη βάση της σύγχρονης τεχνολογίας. Οι περισσότερες πρακτικές εφαρμογές της Μηχανικής στους διάφορους κλάδους του μηχανικού και στην αστρονομία βασίζονται στις αρχές της Κλασσικής Μηχανικής.
Η Μηχανική σα φυσική επιστήμη ασχολείται με τη μελέτη των φαινομένων του φυσικού κόσμου. Τα φαινόμενα όμως αυτά, όπως παρουσιάζονται στη φύση, είναι τόσο πολύ πολύπλοκα και εξαρτώνται από τόσο πολλούς παράγοντες, ώστε μία απ' ευθείας μελέτη τους να παρουσιάζεται εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Για τη διευκόλυνση της μελέτης αυτής η Μηχανική κατασκευάζει από το υπ' όψη φυσικό σύστημα ένα άλλο εξιδανικευμένο σύστημα το οποίο και μελετά. Το πέρασμα αυτό από το πραγματικό στο εξιδανικευμένο
σύστημα αποτελεί ένα πολύ λεπτό σημείο της μεθοδολογίας της Μηχανικής, σε πολλές δε περιπτώσεις δεν είναι καν εφικτό. Τα φυσικά φαινόμενα επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες, μερικοί από τους οποίους είναι εξαιρετικά κρίσιμοι, άλλοι όμως όχι, για την πορεία του φαινομένου. Απαιτείται επομένως μία αξιολόγηση των διαφόρων παραγόντων που επεμβαίνουν σ' ένα φαινόμενο, ώστε οι δευτερεύοντες να μη ληφθούν υπ' όψη, διευκολύνοντας έτσι τη μελέτη του φαινομένου. Τα υλικά εξ άλλου σώματα που εμφανίζονται στη φύση παρουσιάζουν τόσο περίπλοκη συμπεριφορά, ώστε να απαιτείται μία εξιδανίκευση σ' αυτήν για να γίνει εφικτή η μελέτη του φαινομένου.
Με βάση τις πιο πάνω σκέψεις η μεθοδολογία που χρησιμοποιεί η Μηχανική για την επίλυση των προβλημάτων της βασίζεται στην κατασκευή από το δοσμένο φυσικό σύστημα ενός άλλου εξιδανικευμένου συστήματος, στο οποίο είναι δυνατό να εφαρμοστούν οι γνώσεις των μαθηματικών για τη μελέτη του. Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής μεταφέρονται στη συνέχεια στο φυσικό σύστημα και συγκρίνονται με τα υπάρχοντα δεδομένα που προκύπτουν από συστηματικές μελέτες του υπό εξέταση φαινομένου. Από τη σύγκριση αυτή καταφαίνεται η ορθότητα των παραδοχών και απλουστεύσεων που έγιναν για τη μετάβαση από το πραγματικό στο εξιδανικευμένο σύστημα.
Μέσα στα πλαίσια αυτά της μεθοδολογίας της Μηχανικής και αναφορικά με την εξιδανίκευση των φυσικών σωμάτων γίνεται η απλουστευτική παραδοχή του συνεχούς μέσου.