0
Your Καλαθι
Το δικό μου Ντιτρόιτ
Μεγαλώνοντας ως Έλληνας και Αμερικανός στην αυτοκινητούπολη
Έκπτωση
30%
30%
Περιγραφή
Ο Νταν Γεωργακάς δεν είναι απλώς ένας Ελληνοαμερικανός. Το δικό μου Ντιτρόιτ δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο με τις αναμνήσεις ενός μετανάστη δεύτερης γενιάς.
Ο Νταν Γεωργακάς είναι ένας "επαναστάτης της διασποράς" και το βιβλίο του είναι η οπτική του για την πόλη (και για τη χώρα) που γεννήθηκε και μεγάλωσε, αλλά και για τους ανθρώπους της: γηγενείς και μετανάστες, λευκούς και μαύρους, ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ανθρώπους του μόχθου.
Διαβάζοντας Το δικό μου Ντιτρόιτ ζούμε κι εμείς μέσα σε μια πόλη-σύμβολο των ΗΠΑ, η οποία από κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας για πολλές δεκαετίες τον 20ό αιώνα, έγινε η χρεοκοπημένη πόλη-φάντασμα του 2013.
Από τις σελίδες αυτής της εξαιρετικής μαρτυρίας περνούν οι αναμνήσεις των παιδικών χρόνων, η οπτική από τα ταξίδια στην Ελλάδα, η οικογένεια, οι Έλληνες μετανάστες, τα έθιμα και οι συνήθειές τους, ο αγώνας τους για κοινωνική καταξίωση. Περνούν όμως και οι άλλες εθνότητες και πολιτισμοί μιας πολύχρωμης πόλης, οι μαύροι και οι αγώνες τους (αλλά και η μουσική τους: ποιος δεν ξέρει τη θρυλική Motown!), τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, οι πολιτικές και ιδεολογικές ζυμώσεις εντός τους και, τέλος, περνούν σαν σε θλιβερή παρέλαση τα "ερείπια του Ντιτρόιτ", υπενθυμίζοντάς μας και τα "ελληνικά ερείπια" των τελευταίων ετών.
Ο Νταν Γεωργακάς είναι ένας "επαναστάτης της διασποράς" και το βιβλίο του είναι η οπτική του για την πόλη (και για τη χώρα) που γεννήθηκε και μεγάλωσε, αλλά και για τους ανθρώπους της: γηγενείς και μετανάστες, λευκούς και μαύρους, ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ανθρώπους του μόχθου.
Διαβάζοντας Το δικό μου Ντιτρόιτ ζούμε κι εμείς μέσα σε μια πόλη-σύμβολο των ΗΠΑ, η οποία από κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας για πολλές δεκαετίες τον 20ό αιώνα, έγινε η χρεοκοπημένη πόλη-φάντασμα του 2013.
Από τις σελίδες αυτής της εξαιρετικής μαρτυρίας περνούν οι αναμνήσεις των παιδικών χρόνων, η οπτική από τα ταξίδια στην Ελλάδα, η οικογένεια, οι Έλληνες μετανάστες, τα έθιμα και οι συνήθειές τους, ο αγώνας τους για κοινωνική καταξίωση. Περνούν όμως και οι άλλες εθνότητες και πολιτισμοί μιας πολύχρωμης πόλης, οι μαύροι και οι αγώνες τους (αλλά και η μουσική τους: ποιος δεν ξέρει τη θρυλική Motown!), τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, οι πολιτικές και ιδεολογικές ζυμώσεις εντός τους και, τέλος, περνούν σαν σε θλιβερή παρέλαση τα "ερείπια του Ντιτρόιτ", υπενθυμίζοντάς μας και τα "ελληνικά ερείπια" των τελευταίων ετών.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις