Λίθοι στη λήθη

Αν δεν νοιάζεσαι, δεν επιβιώνεις... Αντί να φυλαγόμαστε από τον εχθρό, φυλαγόμασταν από τους δικούς μας...

Σπανίζουν οι άνθρωποι που πορεύονται στο διάβα της ζωής τους με εντιμότητα, καρτερικότητα,αξιοπρέπεια. Που φέρουν το βάρος των επιλογών τους αγόγγυστα, χωρίς να έχουν ανάγκη από περιουσίες και υλικά πράγματα, παραχωρώντας ακόμα και αυτά που τους ανήκουν.
Ένας τέτοιος άνθρωπος συγχώρησε αυτούς που τον έβλαψαν και αθόρυβα μα δημιουργικά πορεύτηκε στη ζωή. Η αριστοτεχνική γραφή της Αρετής Γεωργοσοπούλου-Μακρέλ κατεργάζεται λογοτεχνικά το φυσικό διαμάντι της προφορικής αφήγησης του σαμιώτη αγωνιστή Τάσου Σβορώνου.
Από τη Μέση Ανατολή στις εξορίες και τα ξερονήσια, σ’ ένα γελαστό διάλλειμμα και κατόπιν πάλι στα χρόνια της χούντας. Όλα τα πάθη του 20ού αιώνα, μέσα από μια προσωπική αφήγηση. Ανατομία στελεχών μιας εξουσίας που για χρόνια κατέστρεφαν τον τόπο, οδηγώντας μια κοινωνία στο διχασμό και τον απόλυτο παραλογισμό... Αυθαιρεσία, παράνοια και πλήρης απορρύθμιση της δημοκρατίας, όπως με άλλους –πιο εξελιγμένους τρόπους– επαναλαμβάνεται και σήμερα... Ο αναγνώστης θα συγκινηθεί, και μέσα από τις δυσκολίες θα ανακαλύψει τη δύναμη του ανθρώπου, την ελπίδα και το χαμόγελο.